چکیده بتنی که جهت ساخت تیرها در این پژوهش استفاده شده است بتن خودتراکم می باشد که بدون نیاز به عملیات تراکم سازی قادر است در قالب پخش شده، از میان آرماتورها عبور کرده و بدون جداشدگی بهترین کارایی را ایجاد کند. در این پژوهش ابتدا طرح اختلاط بتن خودتراکم که به صورت سعی و خطا می باشد به دست آمده تا مخلوط های طرح شده در حالت تازه تحت آزمایش های رئولوژی مختلف از قبیل جریان اسلامپ، t50، حلقه j، جعبه l و قیف v قرار گرفتند تا از نظر خصوصیات خودتراکمی در محدوده استاندارد قرار گیرند. سپس نمونه های بتنی به صورت تیر با ابعاد 20×20×150 سانتی متر با درصدهای مشخص0، 3، 5، 8 درصد نانو سیلیس ساخته شد. با توجه به اینکه خوردگی در مناطق خورنده باعث کاهش عمر مفید سازه در هنگام بهره برداری می شود و همچنین نیز تحقیقاتی که تا کنون بر روی خوردگی میلگردها در بتن انجام شده در نمونه های استوانه ای و مکعبی بوده است. لذا با توجه به اینکه، انجام آزمایش خوردگی در واقعیت نیاز به زمان زیادی دارد در این مطالعه سعی شده به بررسی رفتار تیرهای بتن مسلح خودتراکم تحت اثر خوردگی تسریع شده پرداخته شود. پس از ساخت و عمل آوری تیرها تحت آزمایش خوردگی قرار گرفتند تا تأثیر درصدهای مختلف نانو سیلیس استفاده شده جهت کاهش خوردگی میلگردها در تیرها بررسی شود. مدت زمان آزمایش خوردگی در این پژوهش 60 روز بوده است و پارامتر دیگری که در این مطالعه بررسی شد، اندازه گیری عرض ترک ها بود، به صورتی که سعی شد کاهش عرض ترک ها با استفاده از میلگردگذاری متفاوت و درصدهای مختلف نانو سیلیس در بتن خودتراکم بررسی شود. نتایج حاکی از آن است که می توان از نانو سیلیس در تیرهای بتنی خودتراکم تا 5 درصد جایگزین سیمان استفاده نمود تا کمترین درصد خورده شدن میلگرد را داشته باشد. هم چنین می توان نتیجه گرفت در تیر حاوی 3 درصد نانو سیلیس با 2 میلگرد جایگذاری شده، کمترین عرض ترک مشاهده شده است. با بررسی نتایج می توان دریافت که بهترین حالت استفاده از نانو سیلیس در بتن، بین 3 و 5 درصد می باشد تا کمترین درصد خوردگی و عرض ترک را داشته باشد. کلمات کلیدی: بتن خودتراکم - تیر - خوردگی - نانو سیلیس - رفتار