دولت نزاریان ایران گروهی از اسماعیلیه بودند که در فاصله سالهای 654-483 ه. ق بر بخش اعظمی از مناطق کوهستانی ایران دست یافتند و در این مدت دولت مقتدری را در نواحی کوهستانی ایران بوجود آوردند و در طول حیات سیاسی خود همواره با قدرت هایی چون خوارزمشاهیان، سلاجقه، خلافت عباسی و مغولان روابط دوستانه و گاه خصمانه ای داشتند نزاریان ایران تحت رهبری امامان خود سه دوره تاریخی متفاوت از هم، تعلیم، قیامت و ستر را پشت سر گذاشتند که این دوره ها سیاست های امامان نزاری نسبت به جهان خارج را بازگو می کرد چنانکه که با شروع قرن هفتم،امام نزاری جلال الدین حسن برای نجات دولت نزاری از نابودی، به شریعت سنی روی آورد و شروع به برقراری روابط با دیگر حکومت های نمود و این سیاست امام نزاری باعث بروز اختلاف در درون جامعه اسماعیلی پس از مرگ وی شد. در دوره ی علاءالدین محمد سوم نزاریان از هرج و مرج بوجود آمده از حمله نخست مغول استفاده، و قلمرو خود را گسترش دادند ولی بازگشت نزاریان به اندیشه های قیامت، و پناهنده شدن سنیان به قلاع نزاری باعث تشدید اختلافات داخلی و کشته شدن علاءالدین محمد سوم شد. این اختلافات داخلی و ظهور قدرت مغول در قرن هفتم سرانجام باعث نابودی نزاریان شد. و در این رساله سعی بر آن شده است که تاریخ اسماعیلیه از حمله مغول تا سقوط آنان را با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی مورد پژوهش و بررسی قرار دهد.