در این پایان نامه از نانولوله های کربنی چند دیواره (mwcnts) و نانوذرات تیتانیوم دی اکسید ( (tio2npsدر تهیه زیست حسگر بر پایه dna استفاده شد. در مرحله اول این تحقیق مقایسه ای بین دو پلی الکترولیت دارای بار مثبت، پلی دی آلیل دی متیل آمونیوم کلراید (pdda) و کیتوسان (chitosan) در افزایش تثبیت dna بر روی سطح mwcnts، tio2nps و الکترود گرافیت مداد (pge) انجام شد. در مرحله بعدی تحقیق به منظور بررسی تأثیر نوع نانو ذره در تثبیتdna بر روی سطح الکترود مقایسه ای بین mwcnts و tio2nps انجام شد. در این تحقیق با استفاده از روش ولتامتری پالس تفاضلی و دنبال کردن سیگنال اکسایشی بازهای گوانین و آدنین dsdna پس از برهمکنش با متیلن بلو به عنوان یک شناساگر، تحت شرایط بهینه منحنی تنظیم رسم گردید. برای زیست حسگر pge/pdda-mwcnts/dsdna ناحیه خطی 2/0-0/10 و 0/10-0/500 میکرومولار با حدتشخیص 0/85 نانومولار و انحراف استاندار نسبی %7/4 حاصل گردید. نتایج برای زیست حسگر pge/pdda-mwcnts-tio2nps/dsdna نشان دهنده ی دو ناحیه خطی 1/0-0/10 و 0/10-0/600 میکرومولار با حدتشخیص 0/12 نانومولار و انحراف استاندار نسبی %2/3 بود. در ادامه تحقیق با استفاده از الکترودگرافیت مداد اصلاح شده با dsdna یک روش ولتامتری جدید برای اندازه‎گیری داروی آتروپین سولفات ارائه شد. پس از برهمکنش dsdna با آتروپین سولفات با استفاده از روش ولتامتری پالس تفاضلی از روی کاهش سیگنال اکسایشی بازهای گوانین و آدنین این ترکیب اندازه گیری شد. تحت شرایط بهینه منحنی تنظیم رسم گردید که دو ناحیه خطی 6/0-0/30 و 0/30-0/600 میکرومولار با حدتشخیص 0/30 نانومولار و انحراف استاندارد نسبی %4/3 به دست آمد. از روش ارائه شده برای اندازه گیری آتروپین سولفات در نمونه های حقیقی پلاسما و ادرار استفاده شد.