در این پژوهش، اثر قرارگرفتن نانوذرات فلزی نقره و مس بر سطح نانولوله های کربنی و همچنین اثر آسیاب کردن نانولوله ها برای بهبود عملکرد گرمایی یک ترموسیفون بسته ی دوفازی (با سیال عامل نانوسیال نانولوله کربنی - آب) بررسی شده است. برای پراکنده نمودن نانولوله ها در آب و تولید نانوسیال پایدار، گروه های عاملی اسیدی بر سطح نانولوله ها قرار داده شده است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) نشان می دهد که گروه های عاملی اسیدی علاوه بر جداسازی نانولوله ها از هم، موجب قرار گرفتن یکنواخت نانوذرات فلزی برسطح نانولوله نیز می شود. تغییرات بازده و مقاومت در ترموسیفون، با تغییر غلظت و توان ورودی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش توان و غلظت نانوسیال، بازده گرمایی افزایش یافته و مقاومت ترموسیفون نیز کاهش می یابد. همچنین قرار گرفتن نانوذرات فلزی بر سطح نانولوله ها (به ویژه در توان های ورودی پایین) موجب بهبود بازده ترموسیفون خواهد شد. همچنین قرار گرفتن نانوذرات مس بر سطح نانولوله ها (در توان ها و غلظت های کم تا متوسط) موثرتر از نانوذرات نقره می باشد. با این حال با افزایش غلظت و توان، اختلاف بازده برای نانوسیال های نانولوله کربنی عامل دارشده با نانوذرات نقره - آب و نانولوله کربنی عامل دارشده با نانوذرات مس - آب نیز کاهش می یابد. به طوری که در توان w 200 و غلظت های بیش از 35/0 گرم نانولوله در آب، نانوذرات نقره از مس موثرتر می باشند.