کمردرد یکی از اصلی ترین مشکلات جوامع صنعتی بوده که حدود 80% افراد، آنرا در طول زندگی خود تجربه می کنند. این عارضه بخش اعظمی از هزینه های درمانی سالانه را به خود اختصاص می دهد و احتمال عود مجدد نیز در آن بالاست. جهت پیشگیری موثر از دردهای ایجاد شده در ستون فقرات، باید تمریناتی طراحی شوند که هدفشان تقویت عضلات ثبات دهنده ی ستون فقرات می باشد؛ علت اصلی حیاتی بودن ارزیابی کمی عضلات شکمی همین است. در این راستا، یکی از مسائلی که نیاز به حل کردن دارد، قرینگی فعالیت عضلات شکمی در طی تمرینات ثباتی ستون فقرات است، از این رو بررسی الگوهای فعالیت عضلات شکمی در وضعیت ها و انقباض های مختلف، ما را در طراحی برنامه های درمانی، به ویژه تمرینات درمانی مناسب برای درمان کمردرد، یاری خواهد کرد. این مطالعه به صورت مورد-شاهدی و در سه گروه سالم، چپ کمردرد و راست کمردرد انجام شد. افراد گروه بیمار را مبتلایان به کمردرد یکطرفه ی غیراختصاصی مزمن تشکیل می دادند. ضخامت عضلات شکمی لترال(io, eo, tra) در هر دو سمت راست و چپ افراد اندازه گیری و سپس غیرقرینگی این عضلات در هر فرد، محاسبه گردید. وضعیت های مورد ارزیابی شامل سه تمرین همراه با hollowing(انقباض ارادی) و دو تمرینaslr(انقباض اتوماتیک) بودند.میزان ناتوانی، ترس از درد و ترس از حرکت نیز، توسط پرسشنامه ارزیابی شد. یافته های این مطالعه، از طریق آزمون های متناسب با هدف، در نرم افزار spss-16 مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت طبق نتایج، افراد سالم و کمردردی از لحاظ غیرقرینگی در ضخامت عضلات شکمی، تفاوت معنی داری باهم نداشتند. غیرقرینگی در حالت انقباضی، نسبت به حالت استراحت، بیشتر بود.بین سمت غیرقرینگی عضلات شکمی و سمت درد، رابطه ی معنی داری وجود نداشت.غیرقرینگی در انقباض اتوماتیک، بیشتر از میزان آن در انقباض ارادی بود.