در سال های اخیر فرسایش خاک به یک مسئله جدی در تمام دنیا تبدیل شده است، چرا که نسبت بین منابع طبیعی موجود و میزان تراکم جمعیت به شدت رو به کاهش است. شناخت معیارها و شاخص های فرسایش، به منظور ارائه یک مدل مناسب برای نشان دادن شدت فرسایش و تعیین مهمترین عوامل موثر بر آن جهت دارد. تعیین دقیق میزان رسوب تولیدی با استفاده از داده های کمی و کیفی در حوزه گرگانرود از مهمترین عوامل در مدیریت آن می باشد. حوضه آبریز گرگانرود از لحاظ جغرافیایی در 53 درجه و 59 دقیقه تا 56 درجه و 29 دقیقه طول شرقی و 36 درجه و 36 دقیقه تا 37 درجه و 48 دقیقه عرض شمالی واقع شده است. در این تحقیق از مدل mpsiac برای محاسبه تولید رسوب سالانه استفاده شد و نتایج حاصل از آن با محاسبات دبی آب – دبی رسوب ایستگاه رسوب سنجی مقایسه شد نتایج نمایانگر اختلافاتی با مشاهدات صحرائی می باشند(87کیلو گرم اختلاف) که می تواند دلایلی بر لزوم تغییر و بومی سازی مدل ها در آینده باشد. از واحدهای اصلی شناخته شده دارای رخنمون را می توان خوش ییلاق، لار، تیرگان، سرچشمه، سنگانه، رسوبات کواترنری و غیره نام برد. بنابراین به خاطر تنوع سازندهای منطقه، تنوع فرسایش پذیری نیز در آنها قابل مشاهده است. از آنجائی که عوامل مختلفی نظیر موقعیت جغرافیائی، شیب، خاک، زمین شناسی، هیدرولوژی، اقلیم و کاربری اراضی روی فرسایش دخالت دارند، لذا مدل های حل این معضل با آنالیزهای مکانی و تصمیم سازی چند معیاره استفاده نموده اند. با توجه به ویژگی های gis وگسترده بودن منطقه، می توان بیان کرد که به ترتیب، شیب زمین، زمین شناسی، پوشش زمین، کاربری اراضی و اقلیم از مهمترین عوامل تعیین کننده تغییر در میزان فرسایش پذیری منطقه هستند.