آموزش موسیقی به صورت مدون و مکتوب در قرن حاضر در ایران با وجود تمام مشکلات و محدودیت ها به صورت قابل توجهی در دست انجام است. از سوی دیگر روند رو به افزایش تعداد هنرجویانی که هر ساله به سمت آموزش موسیقی علمی می گرایند چشمگیر است. متد آموزشی موسیقی کلاسیک غربی منبع مفید و تکامل یافته ای برای علاقه مندان این سبک به شمار می رود و طی سال های متمادی غنی تر و پیشرفته تر نیز شده است. موسیقی در ایران نیز از این عرصه به دور نمانده و با وجود تمام کمبودها سیر رو به استقبالی را از طرف هنرجویان طی می کند. حال آنکه سابقه تدریس آکادمیک موسیقی ایران به چند سال می رسد و آنکه چقدر در این زمینه موسیقیدانان ایرانی متدهای علمی برای نوازندگی هر ساز تدوین کرده اند، نکته ای در خور توجه است. از این رو این سوال مطرح می شود که متدهای آموزشی موجود تا چه حد پاسخ گوی نیاز به داشتن شیوه بهتر آموزش علمی از سطح مبتدی تا پیشرفته هر ساز می باشد و تا چه اندازه دست نوآموز را برای اجرای تکنیک های مختص هر ساز آماده می سازد .از طرفی در طی فراگیری موسیقی ایرانی اهمیت ردیف نوازی جایگاه ویژه ای دارد. پس می توان گفت لازمه هر متد آموزشی داشتن طرحی مدون برای معرفی و اجرای تکنیک های موجود در تحریرهای ردیف در طول تمرین های موثر است.