چکیده: توجه به «مطلوبیت فضا»یی از منظر طراحی معماری درصدد است تا میان دو حوزه ی «محیط مصنوع» و «تعاملات اجتماعی- فرهنگی» رابطه برقرار کند. سوال اصلی در این رساله آن است که «چگونه میتوان فضایی واجد کیفیتهای مطلوب محیطی جهت ارتقا تعاملات اجتماعی در یک مرکز فرهنگی طراحی کرد؟». به عبارت دیگر، طراحی مرکزی اجتماعی- فرهنگی با چه استراتژی و روش هایی می تواند مطلوبیت فضایی را در شرایط کنونی بافت فرسوده محله کرناسیون شهر دزفول فراهم کند. راه حل مورد نظر، استفاده از مفهوم «تعامل» است که در درون خود «ارتباط»، تماس و برخورد از نوع اجتماعی را با خود به همراه دارد. هریک از معیارهای مطلوبیت، جزئی از کلیت فضا را شامل شده و مجموعه آن عوامل، تصویر ذهنی مخاطب را شکل می دهد‏. فضایی که در آن ایده اصلی «گذر تعامل» است و می کوشد تا با روش های مختلف طراحی معماری، میزان استفاده و تردد شهروندان به مجموعه فرهنگی را افزایش داده و تعاملات اجتماعی و فرهنگی را در یک محیط مطلوب و موثر القا نماید. از سوی دیگر، «فضای جمعی» عرصه تعاملات اجتماعی- فرهنگی است و نیروهای اجتماعی- فرهنگی محتوای آن را شکل می دهند. با این نگرش، فضای مطلوب نه فقط با فرم و کالبد فیزیکی اش، بلکه با محتوای آن معنی خواهد یافت. پس تداوم فعالیت ها، لازمه برقراری تماس و تعامل اجتماعی و در سطحی بالاتر، حضور نهادهای اجتماعی- فرهنگی، حیات مدنی را درپی و بدین صورت «فضای مطلوب» تولید خواهد شد. باید توجه داشت منظور از محیط مطلوب و موثر نگرشی که نگارنده از تحلیل پژوهش ها به دست آورده، می باشد و «برنامه ریزی اجتماعی- فرهنگی» به عنوان محتوای طرح پیشنهادی، مجموعه ای از فعالیت های مختلف اجتماعی و فرهنگی را شامل می شود که ضامن پایداری و بقای آن مرکز فرهنگی خواهد بود.