ایران سرزمینی با تمدن دیرینه که در دوره های ویژه ای از تاریخ خود، شاهد شکوفایی دانش پزشکی بوده است. در دوره ی ساسانیان علوم و آموزش های مکتوب گسترش یافت و دانش های یونانی، رومی، هندی و چینی در ایران جایگاه فرهنگی ویژه ای پیدا کرد و تالیفات و ترجمه ها در دانش پزشکی رواج یافت و تا آن اندازه رشد پیدا کرد که برای پزشکان طبقه ای جداگانه تعیین کرده بودند و پادشاهان ساسانی به شدت از پزشکان حمایت می کردند. همچنین حضور وزیران ایرانی در دربار عباسیان و حمایت آنها از پزشکان ایرانی کمک شایانی به رشد این علم در میان مسلمانان کرد و این چنین ایرانیان سهم عمده ای در رشد و بالندگی دانش پزشکی مسلمانان ایفا کردند. همین دانشگاه بود که بعدها در دوره ی اسلامی به خصوص در دوره ی خلافت عباسیان الگویی مهم برای سرزمین های اسلامی جهت ساخت بیمارستان ها قرار گرفت و کوشش بسیار در جذب پزشکان جندی شاپور را به خصوص در شهر بغداد آغاز کردند و پزشکان جندی شاپور یکی پس از دیگری از زمان منصور به دربار خلافت دعوت می شدند به خصوص مجالس علمی در دوره-ی هارون الرشید و مأمون بسیار پر رونق بود. حضور ائمه در مجالس علمی منصور، هارون الرشید و مامون و مناظرات بی نظیر آنها بر ارزش این علم در میان جامعه مسلمانان افزود.