چکیده پایان نامه : پیامبر اکرم (ص) اولین مفسر قرآن بودند بعد از ایشان صحابه ی آن حضرت به تفسیر قرآن پرداختندکه با محوریت هریک از صحابه برجسته حضرت در شهرهای مختلف جلسات تفسیر برگزار شد و منجر به شکل گیری مدارس یا مکاتب تفسیری شد. از جمله این مدارس، مدرسه ی ابن عباس در مکه، ابی بن کعب در مدینه و ابوموسی اشعری در بصره است. ابن مسعود، به عنوان معلم قرآن در زمان عمر به کوفه فرستاده شد؛ وی جلساتی مبنی برآموزش قرآن و قرائت آن در کوفه برگزار می کرد با تلاشهای وی، قرائتش در این شهر شهرت یافت و مشهورترین قاریان کوفه به دست وی تربیت یافتند. این روند آشنایی با آیات قرآن همچنان ادامه داشت تا در 36ه.ق با حضور امام علی (ع) و صحابه ای که همراه ایشان به کوفه آمدند و با جلسات متعددی که در تفسیر قرآن برگزار کردند شهر کوفه تحول علمی یافت. این فعالیت های تفسیری با حضور امام علی (ع)آغاز و به دست دیگر ائمه و شاگردانشان دنبال شد بطوری که در عصر امام صادق(ع) به اوج شکوفایی خود رسید و بیشترین مفسران تابعی از کوفه برخاستند. مهم ترین ویژگی های مکتب تفسیری کوفه : حضور ائمه (ع) و صحابه، پرورش مفسران برجسته و خاندان های حدیثی به دست ایشان و شکل گیری آثار مکتوب حدیثی و تفسیری است که زمینه ی رونق تفسیر در این شهر شد. مفسران کوفه در این دوره با گرایشهای مختلف ادبی، فقهی، کلامی، رویکرد روائی و نیز اجتهادی تفاسیری را پدید آوردند.