معناشناسی یکی از شاخه های زبان شناسی جدید است، دراین پایان نامه معناشناسی به دو شیوه انجام گرفته است: معناشناسی تاریخی و معناشناسی توصیفی. منظور از معناشناسی تاریخی، شناخت معنای اولیه واژه است. در معناشناسی تاریخی، در دوره قبل از نزول قرآن،واژه صدق علاوه بر معنای «راستی» در معناهایی دیگر از جمله: «قوت»، «شدت»، «شجاعت»، «محکم بودن»، «بخشش»، «حقیقت» به کار رفته و همچنین در توصیف نیزه تیز از واژه صدق استفاده می شده است. در معناشناسی توصیفی با استخراج مفاهیم هم نشین و جانشین و بررسی معنای ضمنی و تقابل معنایی واژه ی صدق در نظام واژگان قرآن پرداخته شده است. در محور هم نشینی در کاربردهای اسمی و فعلی بر اساس تأثیر کلمات مجاور با واژه هایی چون: کتاب، بینات، وعد، مبوأ، قدم، لسان، مدخل ومخرج، ایمان، اخذ، تقوا، تقدیم، اتیان در یک حوزه معنایی قرار می گیرد. و در محور جانشینی با واژه هایی که آیات آنها دارای ساختار صوری مشابه با یکدیگر هستند، در یک حوزه معنایی می باشند. و در معنای ضمنی واژه های «صادق» و «صدّیق» دارای معنای راستگو یا به شدت راستگو نیستند، بلکه معنای گواهی دادن و مومن بی باک و وفادار را می دهند. و در تقابل معنایی جفت واژه های صدق و کذب، امانت و خیانت، حق و باطل حاصل گشته است.