این پژوهش با دیدگاهی نو به روابط سیاسی واجتماعی آل مظفر به حکومت های محلی در دوره فترت بعد از مغول می پردازد. فترت بعد ازمغول دوره ایست 59 ساله، که با ازمرگ ابوسعید بهادرخان آخرین ایل خان مغول درسال 736ه ق آغاز ،وتااستیلای امیرتیمورگورکانی در795ه ق برایران ادامه می یابد. دراین دوره بخشهای وسیعی ازقلمرو جغرافیایی ایران دراختیار وحوزه نفوذحکومت های محلی قرار گرفت . برخی ازاین حکومت ها پیشینه ای دردوره حکومت ایلخانان یا قبل ازآن هارا دارند وپیدایش برخی دیگرمعلول نبود حکومت مرکزی مقتدر می باشد . آل مظفریکی از حکومت های محلی این دوره می باشدکه توسط امیر مبارز الدین محمد ازسال 718 ه ق درمیبد ویزد تأسیس شد. اوبا مرگ ایلخان وآگاهی از موقعیت بازماندگان سلطنت ،توانست صفحات جنوبی ایران را تحت سیطره خود درآورد . مهم ترین مسأله سال های نخست حکومت آل مظفر،تنظیم مناسبات سیاسی با بازماندگان مغول وحفظ استقلال درقلمرو محلی خود دربرابر تهاجمات آن ها بود.امیر مبارز دربعد اجتماعی ، مشروعیت حکومت خود رادرازدواجی سیاسی با خاندان های پادشاهی قراختایی کرمان و بیعت با خلفای عباسی مصر تحکیم بخشید،بعد ازمرگ وی سیاست تقسیم قلمرو دربین شاهزادگان مدعی سلطنت ، باعث بروزدرگیری های خانوادگی و گرایش شاهزادگان به حکومت ها ی محلی همجوار گردید. این پژوهش با مطالعه وبررسی کتب تاریخی ، جمع آوری ،طبقه بندی ،جرح وتعدیل داده هاواطلاعات وتحلیل محتوای داده هادریافت که:این برهه از تاریخ برای رعایا ، از دوره‏های سخت و دهشت بار تاریخ ایران به شمار می رود.حاکمان آل مظفر نیز به سبب اختلافات ودرگیری‏های پی‏درپی باهمدیگروستیز باهمسایگان براین دشواریها می‏افزودند. به جرات می توان گفت تنهاهدف آن ها از حکومت ،پرکردن خزانه ها وتامین هزینه ی جنگ های بی هدف بود ومردم بی دفاع که تازه ازهجوم ویرانگر مغول رهایی یافته بودند واُمید به گشایش درزندگی خود داشتند اینک دست به دعا بودند تا شاید منجی دیگری بیاید ،امّا هجوم وحشیانه ی تیمورآرزوهایشان رابرباد داد.