در پروژه حاضر، ابتدا نانو ذرات اکسید روی به روش حالت جامد سنتز شده و از آن به عنوان بستر یا پایه غیر کربنی برای تهیه الکتروکاتالیست پلاتین استفاده و نانوکاتالیست pt/zno با فرآیند ترکیبی بارورسازی و دانه نشانی سنتز شد. از تکنیک پراش اشعه ایکس برای اطمینان از احیاء پلاتین بر روی بستر نانو ذرات اکسید روی استفاده شده است. سپس به کاتالیست مقادیر 10 تا 50 درصد وزنی آن، گرافیت و کربن ولکان و نانو لوله کربنی تک دیواره اضافه و 3 نوع الکترود مختلف ساخته شد. برای مطالعه کارایی الکترودها تست های الکتروشیمیایی نظیر ولتامتری با روبش خطی پتانسیل و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و ولتامتری چرخه ای مورد استفاده قرار گرفت. چگالی جریان تبادلی و مقاومت انتقال بار و مساحت سطح فعال به عنوان معیار برای بهینه سازی الکترودها به کار گرفته شد و نتایج نشان داد که مقادیر بهینه در سه الکترود pt/zno+50%g, pt/zno+30%v, pt/zno+30%cnt وجود دارد که در بین الکترودهای هم نوع خود بالاترین چگالی جریان تبادلی و کمترین مقاومت انتقال بار و بیش ترین مساحت سطح فعال الکتروشیمیایی را نشان دادند. در نهایت بهترین الکترود ساخته شده که شامل کاتالیست pt/zno و کربن نانو لوله بود با الکترود تجاریpt/c (20%wt) مقایسه شد که چگالی جریان تبادلی برای بهترین الکترود ساخته شده ma.cm2885/70، مقاومت انتقال بار? 5، مساحت سطح فعالm2.g-1 79/46 و الکترود ساخته شده نشان داد که تا 1200 چرخه پایدار است. همچنین تکنیک میکروسکوپ الکترونی روبشی برای بررسی مورفولوژی سطح بهترین الکترود مورد استفاده قرار گرفت. نتایج میکروسکوپ الکترونی نشان دادند که الکترود ساخته شده دارای توزیع یکنواختی از نانو ذرات پلاتین و اکسید روی است.

گیاهان برای مقابله با تنش شوری استراتژی¬های متفاوتی را در پیش می¬گیرند که می¬توان به انباشتن انواع اسمولیت¬های سازگار، افزایش فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدانی، حمایت از فعالیت فتوسنتز و حفظ هموستازی یون¬ها اشاره کرد. تحقیقات بسیاری نشان داده است که ترکیبات پلی¬آمینی به عنوان تنظیم کننده¬های رشد گیاهی علاوه بر اینکه در فرایندهای متابولیسمی حیاتی نقش مهمی بازی می¬کنند، در هنگام بروز تنش¬ها نیز در جهت بهبود پاسخ¬های دفاعی گیاه افزایش قابل ملاحظه¬ای در درون گیاه می¬یابند. هدف از انجام این پژوهش بررسی برهم¬کنش پوترسین و نمک برروی گیاه بادرنجبویه از طریق مطالعه برروی برخی از پارامترهای بیوشیمیایی می¬باشد. جهت تحقق این هدف گیاه بادرنجبویه در گلدان¬های حاوی پرلیت¬، پیت و کوکوپیت با درصدهای متفاوت رشد یافت. پس از طی دو ماه که گیاهچه¬ها به مرحله 7 الی 8 برگی رسیدند تیمار شوری وپوترسین به طور همزمان و در طی دو هفته اعمال شد. در این پژوهش از غلظت¬های 25 و 100 میلی¬مولار کلرید سدیم و 1 میلی¬مولار پوترسین استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلطت شوری، برخی از پارامترهای بیوشیمیایی از قبیل رنگیزه¬های فتوسنتزی، پروتئین، قندهای احیاء¬کننده و ترکیبات فنولی سیر نزولی داشته و افزودن پوترسین به شکل اگزوژن از اثرات بازدارنده تنش شوری در بسیاری از پارامترهای یاد شده کاسته است. همچنین میزان h2o2 و mda در حضور نمک افزایش یافته که با افزودن پوترسین، این ترکیبات کاهش معنی¬دار یافت. به طور کلی می¬توان گفت که استفاده از پوترسین اگزوژن توانسته تا حدودی اثرات مخرب ناشی از تنش را در گیاه بادرنجبویه کاهش دهد.