فقر و تخریب محیط زیست ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و باعث ایجاد چرخه ای معیوب می شوند .در این چرخه هر عامل، عامل دیگر را تشدید می کند. فقرا، برای برآوردن نیازهای اولیه ی خود تحت فشار هستند و به محیط زیست به عنوان منبع تأمین نیاز و به حفاظت از آن به شکل رفتاری تجملی نگاه می کنند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه ی فقر و تخریب محیط زیست دردهستان جلالوند استان کرمانشاه با استفاده ازروش مطالعه ی موردی انجام گردید. پژوهشگر پس از مصاحبه ی عمیق با 23 نفر از افراد کلیدی که به روش گلوله ی برفی انتخاب شده بودند، به اشباع تئوریک رسید. برای گرد آوری اطلاعات از مشاهده ی غیر مشارکتی، مصاحبه ی نیمه ساختارمند، تهیه ی عکس، اسناد و مدارک کتابخانه ای و اینترنتی استفاده شد. روایی پژوهش از طریق مصاحبه با کارشناسان جنگلداری و مأمورین حفاظت اداره ی کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان کرمانشاه وتأیید صحت یافته ها از سوی ایشان تأیید گردید.پس از تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تئوری بنیانی در نهایت پژوهشگر به مدلی مفهومی، در زمینه ی ارتباط فقر و تخریب محیط زیست در منطقه ی مورد مطالعه رسید. این مدل گویای رابطه ای دوسویه بین فقر وتخریب محیط زیست است. درضمن عواملی از قبیل :عوامل محیطی، عدم رسیدگی دولت به منابع طبیعی، ناکارآمدی سیاست های بازدارنده از تخریب محیط زیست نیز درایجاد این رابطه نقش به سزایی دارند.شایان ذکر است که در این مدل ، عوامل محیطی و عدم رسیدگی دولت به منابع طبیعی بیش از ناکارآمدی سیاست های بازدارنده، در تقویت چرخه ی شوم فقر و تخریب محیط زیست نقش دارند.