هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی زوج درمانی سیستمی شناختی گاتمن بر افزایش بخشودگی، رضایت جنسی، شادکامی و کاهش طرحواره های اولیه ناسازگار زوجین بود. روش پژوهش: روش تحقیق آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون- پس آزمون و دوره پیگیری با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل زوجینی بود که به دلیل مشکلات زناشویی به یکی از مراکز مشاور ی شهر کرج مراجعه کرده بودند. نمونه آماری شامل 80 نفر زن و شوهر (40 زوج) بود که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (40 نفر) و گواه (40 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای اندازه گیری، مقیاس رضایت جنسی هادسون، آزمون بخشودگی اینرایت و همکاران، مقیاس شادکامی آکسفورد، پرسشنامه فرم کوتاه طرحواره های یانگ بود. گروه آزمایش در 10 جلسه زوج درمانی مبتنی بر رویکرد گاتمن شرکت کردند. داده های تحقیق با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و t همبسته تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که کاربرد تکنیکهای زوج درمانی مبتنی بر نظریه شناختی سیستمی گاتمن میزان بخشودگی، رضایت جنسی و شادکامی را افزایش داده و از سوی دیگر موجب کاهش طرحواره های محرومیت هیجانی، نقص و شرم و ایثار شده است و اثربخشی آن بعد از گذشت 2 ماه از مداخله، به طور معنادار ماندگاری داشته است.