چکیده: ابوالقاسم شابّی شاعر تازی گوی تونسی و پروین اعتصامی شاعر پارسی گوی ایرانی، هر دو از شاعران معاصر، جوان و آرمانگرا هستند که در دوران دیکتاتوری حاکمان خویش فریاد آزادیخواهی و مبارزه با استبداد را با اسلوب خاص، سر دادند. شعر هریک از این شاعران، در واقع آیینه تمام نمای زندگی اکثریت ملت محروم و مظلوم تونس و ایران است. مردمی که درد کشیدند و خواری تحمل کردند تا بتوانند از حقانیت خود دفاع کنند. نگرش آزادیخواهی، ظلم ستیزی، آرمانگرایی و حق تعیین سرنوشت، همواره در آثار این دو شاعر به چشم می خورد و سعی کرده اند سلاح قلم و گفتار را ابزار مبارزه خویش نمایند و با این کار نوعی از استعمارستیزی و مبارزه با بیگانگان را ارائه نمایند و ملت خویش را از دغل کاری های استعمار آگاه و از فریب خوردگی بر حذر دارند. این پژوهش به بیان اندیشه های شاعران مذکور در مورد آزادیخواهی، ظلم ستیزی و مبارزه با استعمار پرداخته است. همچنین با بررسی تطبیقی و تحلیل محتوا به این نتیجه رسیده است که آیات قرآن و احادیث و نگرش اخلاقی بر اشعار آنان سایه افکنده است و هر دو شاعر با فعالیتهای ادبی، اجتماعی و تبیین و تبلیغ مفاهیم آزادیخواهی، آرمانگرایی، ظلم ستیزی و ایجاد امید، در ایجاد تحولات مثبت سیاسی تاثیر گذار بوده اند. کلمات کلیدی: ابوالقاسم شابی، پروین اعتصامی، آزادیخواهی، آرمانگرایی، مبارزه