نوستالژی یا غم غربت حالتی است روانی که به دلایل مهمی از جمله مهاجرت، دوری از وطن ، وغم ا ز دست دادن نزدیکان و دوری از معشوق در فرد به وجود می آید.شاعران به دلیل احساسات وعاطفه ی چشمگیر بنا به دلایلی که ذکر شد دچار حالتی نوستالژیک می گردند. یکی از این شاعرانِ غربت-زده، نزار قبانی شاعر سوری می باشد. این شاعر بزرگ ترین عاشقانه سرا وشناخته شده ترین و پرمخاطب ترین شاعر معاصر در جهان عرب است. وی به دلیل مسافرت های زیادی که داشته، بارها طعم غربت را تجربه کرده وبازتاب نوستالژی در شعرش متجلی شده است. لذا در این پژوهش بر آنیم تا گونه های نوستالژی را در اشعار نزار قبانی که به دو بخش واقع گرا و آرمان گرا تقسیم می شود مورد بررسی قرار دهیم. روش تحقیق در این پایان نامه به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد. به طور کلی می توان گفت که نزار قبانی عاشقانه سرایی است که نوستالژی بن مایه اصلی اشعار وی می باشد. اشعار نوستالژیک وی هم واقع گرا و برگرفته از زندگی حقیقی است و هم آرمان گرا است، او در اشعار خود یا در زندگی گذشته خود-دوران کودکی و عاشقانه- سیر می کند و یا گذشته پرافتخار اعراب را یادآور می شود. و یا این که آینده ای را متصور می شود که بر پایه گذشته است.