مدل سازی و ارزیابی ریسک، از چالش های اساسی بهره برداری و برنامه ریزی سیستمهای قدرت محسوب میشود. از مهم ترین مسائل اقتصادی مربوط به بازارهای برق، بررسی و تعیین قابلیت اطمینان شبکه با توجه به شاخص های چون سطح رزرو است. با رخداد تجدید ساختار در صنعت برق، ریسک و قابلیت اطمینان، تبدیل به مفاهیمی بااهمیت روزافزون شدهاند؛ بطوریکه محیط رقابتی جدید، شرکتهای برق را بر آن وا میدارد که سیستم های خود را تقریباً با تمام ظرفیت بهرهبرداری کنند که این شرایط بهره برداری، با کاهش رزرو سیستم، منجر به کاهش قابلیت اطمینان سیستم خواهد شد. در این میان، از جمله راهکارهای موثر در ارتقا سطح قابلیت اطمینان، و لذا مدیریت بهتر سیستمهای قدرت، شبکههای هوشمند میباشند که امکان پایش کامل و کنترل لحظه به لحظه تجهیزات را برای شرکت های برق فراهم میکند. تا کنون دو روش برای تعیین رزرو ارایه شده است. روش اول به روش «هزینه/منفعت» موسوم است، و روش دوم، «سلامت عمومی» نامیده میشود. در پایان نامه پیشرو، با توجه به ساختار تجدیدیافته صنعت برق، انرژی باد، و شبکههای هوشمند در قالب مدیریت سمت تقاضا، به معرفی ساختاری جدید برای تسویه همزمان بازارهای انرژی و رزرو، با توجه به شاخص های قابلیت اطمینان پرداخته میشود. در این راستا، علاوه بر روشهای مزبور، روش دیگری تحت عنوان «ارزش در معرض خطر» برای تعیین رزرو سیستم ارائه میگردد که از پرکاربردترین روشهای تعیین ریسک دراقتصاد بشمار میرود. کارایی فرمولبندی ارائه شده در ارتقا قابلیت اطمینان با بهرهگیری از شبکه ieee-rts مورد ارزیابی قرار میگیرد؛ ضمن آنکه نتایج بدستآمده از انجام این مطالعات کارآمدی مدل پیشنهادی را نشان میدهد.