باتوجه به رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی، توجه به حوادث طبیعی و کاهش آسیب پذیری شهری در برابر آن به عنوان یک پارامتر اثرگذار و تعیین کننده در برنامه ریزی شهری ضروری است. کاهش آسیب پذیری شهر در برابر سوانح طبیعی تنها از طریق تمهیدات ساختمانی و آموزش های همگانی مقدور نخواهد بود و توجه به ایمنی شهر در برنامه ریزی شهری می بایست مدنظر قرار گیرد. یکی از مهم ترین سوانح طبیعی، زمین لرزه است که بیشترین آسیب پذیری ساختمانی و تلفات انسانی را به بار می آورد. استقرار فلات ایران بر روی پهنه پرحادثه کره زمین، از جمله، کمربند زلزله آلپ هیمالیا، منطقه کوهزایی، برخورداری از اقلیم گرم و خشک، تنوع توپوگرافیکی و شرایط طبیعی ناهمگون و همچنین تغییرات و تحولات اجتماعی و اقتصادی پرشتاب دهه های اخیر، نظیر شهرنشینی، دگرگونی در ساختار اقتصادی و تکنولوژیک و قرار گرفتن در دوران گذار اقتصادی، مجموعاً شرایطی را بوجود آورده است که وقوع انواع بحرانهای محیطی و انسانی اجتناب ناپذیر است. یکی از مهمترین مسائلی که در زمان وقوع زمین لرزه مورد توجه مسئولین و گروههای امدادی قرار می گیرد تعیین مکانی مناسب برای اسکان اضطراری و اسکان موقت جمعیت های آسیب دیده از زمین لرزه می باشد. از آنجا که نمی توان بعد از وقوع زمین لرزه، سریعاً مکانهای مناسب را تهیه دید، باید قبل از وقوع چنین بحران هایی، مکانهای مناسب را از نظر: دسترسی به کاربری های شهری، امنیت، دوری از مناطق مخاطره خیز، دوری از گسلها، توجه به حریم شریانهای حیاتی و ... مکان یابی کرد. این پژوهش به مکان یابی مراکز اسکان اضطراری برای آسیب دیدگان زلزله در منطقه3 شهری کرمان پرداخته است. بدین منظور معیارها و زیرمعیارهای متأثر از شرایط طبیعی و کالبدی محدوده مورد نظر را با استفاده از مطالعات شهرسازی و ضوابط سازمان مدیریت بحران شهر تهران تعیین سپس میزان تأثیر هر یک را با استفاده از مدل تصمیم گیری ahp بصورت عددی تعیین نموده و این میزان تأثیرگذاری را با استفاده از مدل همپوشانی وزنی سیستم اطلاعات جغرافیاییgis در نقشه های مکانی معیارها و زیرمعیارها تأثیر داده و در نهایت چندین مکان با اولویت اول تا پنجم بر حسب مساحت آنها برای ما مشخص شد.