به منظور بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک نیتروکسین و بارور-2 و پلیمر سوپرجاذب در شرایط تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد رازیانه آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و به صورت مزرعه ای در سال 1391-1390 در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان واقع در جنوب خرم آباد به اجرا در آمد. چهار عامل موجود در این آزمایش شامل: کود زیستی نیتروکسین، کود زیستی بارور-2، پلیمر سوپرجاذب و تنش خشکی بودند. عامل اصلی در این تحقیق تنش خشکی بود که در دو سطح تنش و عدم تنش در کرت های اصلی قرار گرفت. عامل های فرعی در این آزمایش کودهای زیستی نیتروکسین، بارور-2 و پلیمرسوپرجاذب بودند که در دو سطح مصرف و عدم مصرف به صورت فاکتوریل 2×2×2 در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده از کودهای زیستی بر صفات تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، تعداد دانه در بوته، شاخص برداشت، ارتفاع بوته، ماده خشک کل، عملکرد دانه، درصد اسانس و عملکرد اسانس تأثیر مثبت داشت. تنش خشکی همراه با سوپرجاذب بر روی صفاتی از قبیل ارتفاع بوته و تعداد دانه در چتر تأثیر مثبت و معنی داری داشت. تنش خشکی بدون استفاده از سوپرجاذب بر تعداد دانه در چتر، تعداد دانه در بوته، ارتفاع بوته، درصد اسانس و عملکرد اسانس تأثیر منفی داشت. بیشترین وزن هزار دانه، عملکرد دانه، تعداد دانه در بوته، شاخص برداشت، درصد اسانس و عملکرد اسانس در شرایط عدم تنش خشکی حاصل گردید. بیشترین وزن هزار دانه (820/4 گرم)، بیشترین ماده خشک کل (7/192 گرم در مترمربع)، بیشترین عملکرد دانه (57/56 گرم در مترمربع) و بیشترین شاخص برداشت (24/45درصد) به دست آمد.