در سال های اخیر، روش طرح مومسان برپایه‎ی کارکرد با هدف دستیابی به پاسخ بهتر ساختمان‎ها در زمین‎لرزه‎های شدید، گسترش پیدا کرده است. در این راه‎کار، نسبت تغییرمکان طبقه و سازوکار تسلیم سازه هدف‎های طرح می باشند. برش پایه از برپایی معادله‎ی کارمایه حساب می‎شود. کارمایه‎ی مومسان میرا از اختلاف بین دوکارمایه‎ی وارد به سازه و کرنشی کشسان آن به دست می‎آید. با بهره جستن از این کارمایه‎ی مومسان، طرح عضوهایی که نامزد تغییرشکل و تسلیم هستند، انجام می‎پذیرد. در این پایان نامه، رابطه سازی و ویژگی های این شیوه به نظرخوانندگان می‎رسد و روش دستیابی به برش پایه بررسی می‎شود. در ادامه، از این راه‎کار برای طرح موثرتر قاب‎های با میراگر بهره ‎جویی خواهد شد. در این راستا، رابطه‎ سازی‎های مورد نیاز به دست می‎آیند. سپس، چندین قاب خمشی با میراگرهای لزج خطی و مالشی طرح می‎گردند. سرانجام، ارزیابی کارکرد قاب های میرا و نامیرا با تحلیل‎های ناخطی پویا، شایسته بودن این شیوه را آشکار می‎سازد.