آنچه این پژوهش به آن می پردازد چگونگی رشد فکری و عقلی انسان ها در جامعه عصر ظهور است که با توجه به روایات می خواهد جوابی قانع کننده برای این پرسش بیابد و چیزی که بر اهمیت این مسأله می افزاید آن است که با توجه به اوصاف بی شمار و زیبای جامعه مهدوی، گاهی چگونگی رشد عقلی و پرتو آن یعنی رشد فکری پس از ظهور امام زمان(عج) در حاشیه قرار می گیرد و همه کارها به دست اعجاز سپرده می شود. لذا این تحقیق مدار رشد عقلی و شعاع آن یعنی رشد فکری را در منظومه مهدوی مشخص می سازد و با تکیه بر جایگاه اعجاز حریم چند عنصر را حفظ می کند: الف) عنصر اختیار انسان، ب) عنصر سنن لایتغیّر نظام هستی، ج) عنصر تکلیف و مسئولیت انسان و در ارتقاء عنصر خوش بینی نسبت به آینده و عمق بخشی معارف مهدوی می کوشد و با توجه به روایات و آراء اندیشمندان در این زمینه، چگونگی رشد فکری و عقلانی جامعه مهدوی را موهبتی - اکتسابی می داند و در چارچوب همین أمر، دو شاخص عمده را برمی شمارد که رشد فکری و عقلانی را در همین مسیر تعریف می کنند: 1) بازگشت به قرآن 2) بازگشت به فطرت، روش تحقیق در این پژوهش به صورت کتابخانه ای است.