هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده موضعی از پماد تتراسیکلین در سطح داخلی ایمپلنت های کاشته شده در افراد بدون دندان بر روی فلور میکروبی داخل و اطراف ایمپلنت می باشد. 12 بیمار که در هر دو فک کاملا بی دندان بوده و در فک پایین خود ایمپلنت کاشته اند، پس از بر آورده ساختن معیار های ورود و خروج از مطالعه وارد مطالعه شدند. بیماران مراحل مورد نیاز جهت ساخت دنچر بالا و پایین را سپری کردند؛ در جلسه تحویل دنچر کاورها باز شد و به کمک مخروط های کاغذی استریل اندو ، از سطح داخلی فیکسچرها و شیار اطراف ایمپلنت ها نمونه برداری شد. سپس نمونه ها به آزمایشگاه ارسال و کشت داده شدند، پماد تتراسایکلین در سطح داخلی یکی از فیکسچرها تزریق شد. سپس بال-اباتمنت ها یا لوکیتور اباتمنت ها بسته و اتچمنتها در سطح بافتی دنچر فک پایین نصب شد. نمونه های حاصل جهت کشت ارسال شد بعد از 3 ماه مجددا از سطح داخلی فیکسچرها و شیار اطراف ایمپلنت ها نمونه برداری شد. در نهایت نتایج حاصل از کشت این نمونه ها با نتایج قبلی مورد بررسی قرار گرفت . کلونی کانت توتال و کلونی کانت هوازی و بی هوازی در گروه های مورد و شاهد در شیار اطراف ایمپلنت پس از 3 ماه بارگذاری افزایش داشت که این افزایش معنادار نبود. میزان کلونی کانت توتال و هوازی و بی هوازی در داخل ایمپلنت در گروه شاهد افزایش معناداری داشت و در گروه مورد این فاکتورها کاهش معناداری را نشان داد. سطح داخلی و شیار اطراف ایمپلنت محدوده ی وسیعی از باکتری های گرم مثبت و منفی و هوازی و بی هوازی را شامل می شود و استفاده از پماد تتراسایکلین در سطح داخلی فیکسچر ایمپلنت می تواند در دوره 3 ماهه میزان کلونی باکتری های آن را در سطح داخلی ایمپلنت کاهش دهد.