یکی از مهم ترین عوامل آسیب و خرابی سازه های هیدرولیکی،وقوع آبشستگی موضعی است. . آبشستگی معمولا دراثر وقوع حریان های سه بعدی ناشی از موانع درمسیر جریان رودخانه بوجود می اید. در محدوده تمام سازه های متقاطع با رودخانه وقوع آبشستگی حتمی است که ممکن است آنقدر گسترش یابد تا سازه را تخریب کند. برای طراحی مطمئن و اقتصادی سازه های هیدرولیکی که در مسیر جریان قرار دارند دو روش اجرا می شود که یکی تخمین مناسبی از حداکثر عمق آبشستگی است تا بر اساس آن بتوان پی سازه را بگونه ای طراحی کرد که با وجود آبشستگی مشکلی برای پایداری سازه بوجود نیاید. روش دوم که در حال حاضر بسیار کاربرد دارد و اقتصادی تر نیز می باشد و بخصوص برای سازه هائی که قبلا احداث شده اند بیشتر کاربرد دارد، استفاده از روش هائی برای کنترل یا تثبیت آبشستگی است که از جمله این روش ها پوشش بستر رودخانه می باشد. مصالح زیادی برای پوشش استفاده می شود ولی کاربردی ترین و اقتصادی ترین این پوشش ها استفاده ار مصالح سنگی یا ریپ رپ است. ریپ رپ دارای مزایای زیادی است از جمله در دسترس بودن و از جنس مصالح رودخانه است که از نظر زیست محیطی بسیار اهمیت دارد. اندازه ریپ رپ معمولا بسیار بزرگتر از ذرات مصالح رسوبی بستر می باشد. به همین دلیل در لبه ریپ رپ آبشستگی اتفاق می افتد که به تدریج افزایش و عمق آبشستگی افزایش یافته و باعث تخریب ریپ رپ می گردد. محققان زیادی به تخریب لایه ریپ رپ در اثر فرسایش لبه اشاره کرده اند ولی تاکنون تحقیقی خاص در این زمینه انجام نشده است و مکانیزم آن دقیقا مشخص نیست. از این رو ضروری است تا با انجام ازمایش هائی بتوان علاوه بر شناخت مکانیزم تخریب ریپ رپ ، عوامل موثر در پیدایش آن را شناخت و روش هائی برای کنترل آن پیشنهاد کرد. بنابراین هدف اصلی این تحقیق بررسی ازمایشگاهی نحوه فرسایش لبه ریپ رپ و تاثیر آن بر تخریب لایه ریپ رپ می باشد. مهمترین فرضیه تحقیق این استکه اختلاف زبری مصالح ریپ رپ و بستر باعث فرسایش در محل لبه ریپ رپ می شود.