زمینه و اهداف: عفونت با هپاتیت b ممکن است نتایج کلینیکی مختلفی را ایجاد کند . شواهد قوی وجود دارد که که نشان میدهد فاکتورهای ژنتیکی میزبان یک نقش اصلی در تعیین پیامد عفونت هپاتیت b بازی می کند. پلی مورفیسمها در ناحیه پروموتری اینترلوکین 10 ، تولید اینترلوکین 10 و استعداد به بیماریهای التهابی را تحت تاثیر قرار می دهند. از این رو، این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین این پلی مورفیسم ها با استعداد ابتلا به عفونت hbv در بیماران ایرانی انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه، 100 بیمار مبتلا به hbv و 100 فرد سالم به طور تصادفی انتخاب شدند. با روش نمک اشباع dna ژنومی از بافی کوت استخراج شد. ژنوتیپ های (il-10 -592 (a/c و (il-10-819(t/c توسط روش pcr اختصاصی آلل تعیین شدند. محصولات pcr روی ژل آگارز 1/5% الکتروفورز شدند و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون chi-square استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین هپاتیت b و فاکتورهای خطر از آنالیز رگرسیون لوجستیک استفاده شد. یافته ها: فراوانی ژنوتیپ هموزیگوت il-10 -592 cc در بیماران مبتلا به (hbv (16% و افراد سالم (12%) بود و هیچ تفاوت معناداری از نظر ژنوتیپهای مختلف بین دو گروه مشاهده نشد (0/5=p). در پلی مورفیسم 819- نیز از نظر فراوانی ژنوتیپهای مختلف بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. (0/8=p). هم چنین فراوانی آلل واریانت c در پلی مورفیسم 592- درگروه بیماران مبتلا به hbv 55/5% و در افراد سالم 53% بود که از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت (0/6=p). همچنین ارتباط بین بیماری هپاتیتb با فاکتورهای خطر بررسی شد وتنها بین بیماری هپاتیت b با سابقه خانوادگی وجراحی ارتباط معنی دار دیده شد. (0/001=p) نتیجه گیری: بر اساس یافته های ما ارتباطی بین پلی مورفیسم il-10-592a/c و il-10-819t/c در جمعیت مورد مطالعه و استعداد ابتلا افراد به عفونت hbvوجود ندارد