تقاضای روز افزون برای قدرت محاسباتی بیشتر، طراحان را به تولید پردازنده های قدرتمندتر واداشته است. تولید این پردازنده های قدرتمندتر، با بکارگیری تعداد هسته های بیشتری در پردازنده ها تا به امروز محقق شده است. با افزایش پیچیدگی پردازنده ها، چگالی توان مصرفی، دما، و چگالی مجتمع سازی قطعات آن ها، بالاتر می رود. به منظور جلوگیری از بوجود آمدن مشکلات دمایی، روش های مدیریت پویای دما ی بسیاری ارائه شده است. برخی از این روش ها، اشاره به وجود خواص فیزیکی پردازنده مثل process variation و همسایگی های مختلف برای هسته ها، اشاره نموده اند که ما از این پس به عنوان مشخصات فیزیکی از آن ها یاد می کنیم و در ادامه نشان می دهیم که تاثیر این خواص تا چه حد قادر به تغییر روند اجرای برنامه ها باشد. در این پایان نامه، روشی آگاه از مشخصات فیزیکی، به منظور مدیریت دمای پردازنده ارائه خواهد شد، که قادر باشد معیار های دمایی مثل متوسط دما و حداکثر دما را با سربار کمی بر کارایی بهبود دهد. الگوریتم ارائه شده، از مهاجرت نخ ها و مقیاس دهی پویای فرکانس و ولتاژ استفاده می نماید. لازم به ذکر است که تکنیک های جدیدی برای مهاجرت نخ ها و مقیاس دهی پویای فرکانس و ولتاژ، استفاده شده است. نتایج تجربی حاکی از بهبود چشم گیری در معیار های دمایی با بکارگیری الگوریتم پیشنهادی می باشند. نتایج، در مقایسه با زمان بند استاندارد لینوکس، و دو روش مدیریت پویای دمای شناخته شده به نام های pdtm و nadtm ارائه شده اند.