مقدمه: تشخیص زودهنگام تومورهای روده باریک بسیارمشکل است و حدوداً نیمی از بیماران در زمان مناسب تشخیص داده نمی شوند. از آنجاییکه روده کوچک در اندوسکوپی روتین در دسترس نیست،لذا تشخیص نئوپلاسم های روده باریک ممکن است تا ماه ها بعد از شروع علایم به تاخیر افتد. از آنجا که مطالعات جامعی در این زمینه در ایران و مخصوصاً استان یزد در دسترس نیست. لذا در صدد برآمدیم اولاً نحوه و چگونگی شیوع تومورهای روده باریک را از ابتدا تا انتهای آن، بر حسب سن ,جنس, نوع توده وعلائم بالینی مورد بررسی قرار داده و سپس ارتباط بین نوع تومور با درجه تمایز و درمان آن را ارزیابی کنیم تا شاید بتوان در جهت تشخیص زودرس این تومورها و متوقف نمودن رشد آنها، هرچه سریعتراقدام کرد. مواد و روش ها: ابتدا با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان های شهر یزد کلیه پرونده های بیماران دارای تومورهای روده باریک از سال 1381تا 1391 مورد بررسی قرار گرفت سپس کلیه اطلاعات جمع آوری شده توسط پرسشنامه، در محیط نرم افزار spss version 17 وارد کامپیوتر شد. جداول وشاخص های مورد نیاز تهیه و جهت مقایسات آماری از آزمون های shi-square و fisher exact استفاده گردید. نتایج: در این تحقیق که به روش case series انجام شد تعداد کل نمونه ها 94 نفر بود. افراد تحت بررسی در محدوده ی سنی 3تا84 سال بودند. با توجه به آزمون fisherو p.valueبدست آمده تومورهای خوش خیم و بد خیم روده باریک در گروه سنی 50-84 سال شایعتر می باشد. رابطه بین جنس و نوع تومور با 336/0=p.value تفاوت معنی داری نداشت . انواع تظاهرات بالینی از نظر علایم و نشانه ها به جز درد شکم، با خوش خیم و بدخیم بودن تومور ارتباط نداشت.آدنوکارسینوم با تمایز خوب ولنفوم intermediate، شایع ترین تومورهای بدخیم هستند. شایع ترین روش بکار رفته در درمان تومورهای بدخیم روده باریک جراحی می باشد. دئودنوم شایع ترین محل تومور خوش خیم و بدخیم روده باریک می باشد.پولیپ آدنوم و آدنوکارسینوم شایع ترین تومورهای خوش خیم و بدخیم می باشند. شایع ترین تومور بدخیم در گروه سنی19-3،49-20سال لنفوم می باشدو در گروه سنی50 تا84 سال، آدنوکارسینوم بدست آمد. واژگان کلیدی: تومورهای روده باریک-کلینیکال پاتولوژی-تظاهرات بالینی.