مقدمه : سلول های بنیادی قادر به ایجاد هر نوع سلولی در بدن هستند. آنها می توانند تحت تأثیر بعضی شرایط فیزیولوژیک یا آزمایشگاهی به سلول هایی با عملکردهای اختصاصی مانند سلول های عضلانی قلب یا سلول های تولیدکننده انسولین در پانکراس وغیره تبدیل شوند. یکی از روش های تمایزی که امروزه مورد استفاده محققان قرار گرفته ترانسداکشن ژن های القا کننده تمایز، به داخل این سلول ها می باشد. ژن ترانسداکت شده باعث فعال شدن یک سری فاکتورهای تمایزی در سلول های بنیادی می شود و در نهایت سلول های بنیادی را به سمت سلول تمایز یافته هدایت می کند. هدف: هدف از این تحقیق ،سابکلونینگ ژن pdx-1 موشی جهت ساخت وکتور لنتی ویروس نوترکیب به منظور ترانسداکشن سلول های بنیادی بود. مواد و روش ها : ابتدا پلاسمید (pdest) جهت ساخت وکتور لنتی ویرال تکثیر شده و ژن pdx-1 موجود در پلاسمید pzl1 را خارج کرده و با ساب کلونینگ آن در pcdna3.1 کانستراکت بیانی pdx-1 را می سازیم. در مرحله آخر کاست بیانی pdx-1 را خارج کرده و در پلاسمید pdest وارد می سازیم. یافته ها : ژن pdx-1 به صورت کلون شده در پلاسمید pzl1 به مجریان طرح اهدا شده بود که با توالی یابی تاییدشد. pzl1 حاوی ژن pdx-1 را جهت تکثیر و نگهداری ترانسفورماسیون شد و پس از تخلیص،ژن pdx-1 موجود در پلاسمید pzl1 را خارج کرده و با ساب کلونینگ آن در pcdna3.1 کانستراکت بیانی تحت عنوان ppcdna3.1-pdx1 ساخته شد. در این مرحله پلاسمید pcdna3.1-pdx1 را برای نگهداری و تکثیر ترانسفورماسیون و از روی ژل تخلیص گردید. در مرحله بعد پلاسمید (pdest)را جهت ساخت وکتور لنتی ویرال تکثیر شد. سپس کاست بیانی ساخته شده در pcdna3.1-pdx1 را با روش های معمول کلونینگ در pdest ساب کلون و تایید نمودیم. نتیجه گیری: از آن جا که انتقال ژن به سلول های بنیادی مزانشیمی عموما دشوار و با بازده کم می باشد لذا در صورت موفقیت در ساخت چنین سازه ای با روش مذکور عملا یک وکتور نوترکیب لنتی ویروس جهت انتقال ژن به سلول های بنیادی مزانشیمی تولید شده است.این امر می تواند در ژن درمانی به کمک سلول های بنیادی مزانشیمی مورد استفاده قرار گیرد. کلمات کلیدی:سلول های بنیادی مزانشیمی، ترانسداکشن ، لنتی ویروس،ژن pdx-1