در این مطالعه ، ساختار بافتی سیستم هدایتی دهلیزی بطنی در قلب 3 اردک نر (anas platyrhynchos) مطالعه شد. از هر قلب ، قطعه ای متشکل از قسمت پایینی دیواره بین دهلیزی ( از بالای سینوس کرونر ) و قسمت بالای دیواره بین بطنی جدا شد. قطعه بافتی با استفاده از روش های متداول در بافت شناسی آماده سازی شد و در نهایت قالب پارافینی تهیه شد. مقاطع بافتی با رنگ های معمولی و اختصاصی رنگ آمیزی و سپس مورد مطالعه قرار گرفتند. گره دهلیزی بطنی بیضی شکل بود و در قسمت پایین سوراخ سیاهرگ میان خالی قدامی چپ ، جلوی سوراخ سینوس کرونر و قاعده دیواره بین دهلیزی قرار داشت. مسیر های بین گرهی در قلب اردک مشاهده نشد. دسته دهلیزی بطنی پس از عبور از حلقه دهلیزی بطنی راست به صورت یک ساختار نسبتا متراکم وارد دیواره بین بطنی می شد. این دسته از سلول های پورکینژ مانند تشکیل شده بود. سلول های پورکینژ اطراف سرخرگ نیز وجود داشتند. حلقه پورکینژ ، گره دهلیزی بطنی را به گره تنه ای پیازی مرتبط می ساخت و از رشته های بافت پیوندی ، سلول های فیبروبلاست و سلول های پورکینژ مانند تشکیل شده بود. گره تنه ای پیازی دارای ساختار سلولی متراکمی بود و در نزدیک قاعده دیواره سمت چپ ریشه آئورت قرار داشت. میانگین قطر این گره 220 میکرون بود. سلول های گره تنه ای پیازی دارای یک هسته گرد یا بیضی شکل و سیتوپلاسم اسیدوفیلیک روشن بودند. دسته تنه ای پیازی به عنوان یکی از شاخه های دسته دهلیزی بطنی ، در داخل میوکارد دیواره بین بطنی از دسته مذکور جدا شده و به طرف پشتی و به طرف ریشه آئورت و گره تنه ای پیازی امتداد می یافت.

مطالعه بافت شناسی و هیستوشیمیایی روده ها در نژاد کانادایی مورفومتری از لایه های مختلف بافتی روده ها و بررسی با پرندگان دیگر

به دلیل ارزش اقتصادی بالای شترمرغ (استفاده از گوشت، پر، تخم و چرم) داشتن اطلاعات علمی کافی در زمینه های مختلف شترمرغ بویژه در خصوص تکوین سختار بافتی ارگان های لنفاوی، ضروری است. در این تحقیق، تکامل ساختار بافتی تیموس، بورس فابرسیوس و طحال در دو سن جنینی 26 و 36 روزه و همچنین در جوجه 1 روزه مورد مطالعه قرار گرفت. پس از آماده سازی بافت به روش های معمول بافت شناسی، مقاطع بافتی با ضخامت 6 میکرومتر تهیه شد و به رنگ های هماتوکسیلین و ائوزین، ماسون تری کروم سبز و گوموری رنگ آمیزی شدند. نتایج به دست آمده در مطالعه ی بافت شناسی نشان داد که درجنین 26 روزه،تیموستوسطلایهینازکیازبافتپیوندیکهرنگپذیریکمیداشتاحاطهشدهبود. لوبولاسیوندرسنمذکوربهصورتناقصبودوکورتکسازمدولاقابلتمایزنبود. درجنین 36 روزه، لوبولاسیون تیموسمشخصتروواضحتر بودوکپسولوسپتومتوسعهیافتهبود.دراینسنجنینی،فیبرهایتیموستشکیلشدهبودوتکاملعروقخونیمشخصبود. همچنیندربعضیازلوبولهااجسامهاسالمشاهدهشد. درجوجه 1 روزه، توسعهیکپسولوسپتومکاملاًمشهودبود. کورتکسومدولادرهرلوبولکاملاًواضحوقابلتمایزازیکدیگربودند. بورسفابرسیوسدرجنین 26 روزه دارای تعداد کمیچینخوردگیهایمخاطیبود. اپیتلیومبورسازنوعاستوانهایسادهیاشبهمطبقبود. طبقهماهیچهای،لایهپارینوطبقهزیرمخاطیبهصورتتکاملنیافتهمشاهدهشد. در بررسی ساختاربافتیبورسفابرسیوسدرجنین 36 روزه، مشاهده شد که دراینسنچینخوردگیهایمخاطیداخلبورستکاملزیادیپیداکردهبودندودرداخلآنهافولیکولهایلنفاویبهتعدادزیادوجودداشت. درداخلفولیکوللایهیمویرگی (عروقی) مشاهدهشدکهبینناحیهکورتکسومدولایفولیکولواقعشدهبود. اپیتلیومازنوعاستوانهایسادهیااستوانهایشبهمطبقبود. درجوجهیکروزه، اپیتلیومبورسمشابهدوسنقبلیازنوعاستوانهایسادهیاشبهمطبقاست. چینخوردگیهایمخاطیوفولیکولهایداخلآنهاوهمچنینطبقهماهیچهایتکاملبیشتریپیداکردهبودند. لایهعروقینیزدرفولیکولهامشخصتربود. عروقخونیوبافتعصبی نیزتکاملبیشتریپیداکردهبودند. طحالدرجنین 26 روزهبیضیشکلودارایکپسولنازکیبودکهتوسطمزوتلیومپوشیدهشدهبود. پالپسفیدبهخوبیمشخصنبود. سطحمقطعطحال در جنین 36 روزهکرویتابیضیشکلبود. کپسولوپالپسفیدوپالپقرمز توسعهیافتهبود. کپسولازبافتهمبنددارایسلولعضلهصافتشکیلشدهبودوحاویعروقخونیبود.درجوجه 1 روزه، شکلکلیطحالکرویتابیضیبود. درکپسولعروقخونیوعروقیمشابهعروقلنفیآورانوجودداشت. کپسول،پالپسفیدوپالپقرمزتوسعهیبیشتریپیداکردهبودند. تیغههادرطحالمشاهدهنشد. در پایان نتایج حاصله با اطلاعات موجود در خصوص تکوین ارگان های لنفاوی در جنین سایر پرندگان مقایسه شده است.

مطالعه حاضر برای بررسی سلول های زایای اولیه از زمان شروع مهاجرت آنان از نواحی خارج رویانی به محل گنادهای اولیه رویان شترمرغ و بررسی بافت شناسی بیضه در مراحل رویانی و قبل از بلوغ شترمرغ انجام شد. برای تائید این موضوع که مهاجرت سلول های زایای اولیه در شترمرغ از طریق سیستم گردش خون رویانی انجام می گیرد، نیاز به شناسایی آن ها در خون رویانی وجود دارد. بدین منظور رویان شترمرغ در روزهای 8، 9، 10، 11 و 12 از تخم خارج و خونگیری شده و این سلول ها به کمک رنگ آمیزی pasو آنتی بادی های اختصاصی ssea1 و ssea4 در خون و گنادهای اولیه شناسایی شدند. برای مطالعه بافت بیضه نمونه گیری از رویان های 20، 26، 36، 42 روزه و شترمرغ های 10-8 ماهه با روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک انجام و با روش های h&e، pas، ماسون تریکروم، آلسین بلو و تولوئیدین بلو رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی تغییرات مورفومتریک ساختارهای لوله ای بیضه از روش های استریولوژی استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که سلول های زایای اولیه شترمرغ در حالی از طریق سیستم گردش خون رویانی به محل گناد اولیه مهاجرت می کنند که ویژگی-های آنها در دو محیط خون و گناد دچار اندکی تغییر می گردد. این سلول ها در خون رویان ssea4مثبت و در بیضه رویان 20 روزه ssea1مثبت بودند در حالیکه هم در خون رویانی و هم در گناد اولیه با رنگ آمیزی pas قابل شناسایی بودند. مشاهدات بافت شناسی نشان از ظهور لومن در طنابهای اسپرم ساز و ظهور ثانویه سپیدپرده در کپسول بیضه رویان 26 روزه دارد. هم زمان با تکوین سپیدپرده برخی از تجمعات اولیه سلول های سرتولی و سلول های زایای اولیه در داخل آن به دام افتاده و تبدیل به مجاری رته کپسولی می شوند. گسترش این مجاری تا سطح آزاد بیضه، که در دوران قبل از بلوغ هم مشاهده می شود، می تواند مسیری را برای انتقال اسپرم تولید شده در نواحی دور از ناف به طرف ناف بیضه ایجاد می کند. از دیگر یافته های این مطالعه احتمال بروز توقف میتوزی و حضور بیش از دو هسته در بعضی از سلول های زایای اولیه است که منجر به ایجاد اشکال سلولی موسوم به کیست رده سلول های زایا می گردد. نتایج مورفومتری حاصل از محاسبات استریولوژی انجام شده در این مطالعه نشان از کاهش حجم نسبی ساختارهای لوله ای بیضه در زمان بعد از تولد نسبت به دوره رویانی دارد.

چکیده به¬منظور بررسی اثر 1، 25 دی هیدروکسی ویتامین 3d (کلسیتریول) و عصاره هیدروالکلی میوه گیاه دارویی پنیر باد بر عملکرد، ریخت شناسی پرز¬های روده، پاسخ ایمنی، پارامترهای خون، خصوصیات مکانیکی و بافت شناسی استخوان درشت نی چند آزمایش انجام شد. از یک روزگی 600 قطعه جوجه¬ی خروس گوشتی سویه راس 308 به 12 تیمار غذایی در یک طرح کاملاً تصادفی با ترتیب فاکتوریل 2×3×2 متشکل از 60 پن توزیع شدند. تیمارهای غذایی شامل جیره کنترل مثبت با سطح استاندارد کلسیم توصیه شده بر اساس احتیاجات سویه راس و جیره کنترل منفی (دارای 30 درصد کلسیم کمتر از احتیاجات)، سه سطح عصاره پنیر باد (صفر، 100 و200 میلی¬گرم بر کیلوگرم جیره) و دو سطح کلسیتریول (صفر و 5/0 میکروگرم در کیلوگرم جیره) بود. جیره های آزمایشی از 1 تا 42 روزگی بطور نامحدود در اختیار پرنده¬ها قرار گرفت. در 21 و 42 روزگی از هر تکرار یک پرنده کشتار و استخوان¬های درشت نی، بخشی از بافت ژژنوم و اندام¬های لنفاوی جدا گردید. عملکرد تحت تاثیر مستقیم تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج آزمایش قابلیت هضم نشان دهنده¬ی افزایش معنی دار جذب روده¬ای کلسیم و فسفر با کاهش سطح کلسیم جیره بود (001/0p<). وزن نسبی تیموس در پرندگان تغذیه شده با 200 میلی¬گرم در کیلوگرم عصاره پنیرباد بیشتراز پرندگان تغذیه شده با سطوح دیگر این عصاره بود (01/0 p<). همچنین جیره کنترل منفی موجب کاهش وزن نسبی طحال در مقایسه با جیره کنترل مثبت گردید (05/0 p<). در 42 روزگی، مکمل سازی کلسیتریول موجب افزایش غلظت کلسیم سرم گردید (01/0p<). در 21 روزگی بجز نسبت عمق کریپت به طول پرز سایر پارامترهای روده تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. برهمکنش معنی دار میان پنیر باد و کلسیتریول بر نسبت عمق کریپت به طول پرز نشان داد مکمل سازی 100 و200 میلی¬گرم در کیلوگرم پنیر باد، در سطح ثابت 5/0 میکروگرم کلسیتریول و صرف نظر از سطح کلسیم جیره، نسبت عمق کریپت به طول پرز را در مقایسه با جیره فاقد پنیر باد بطور معنی دار افزایش داده است (092/5 و 052/5 در مقابل 781/3 میکرومتر). در 42 روزگی مکمل سازی 200 میلی-گرم در کیلو گرم پنیر باد موجب کاهش معنی دار طول پرز در مقایسه با مکمل سازی سایر سطوح این عصاره گردید (01/0p<). جیره حاوی 100 میلی¬گرم عصاره پنیر باد موجب افزایش ضخامت کورتکس استخوان در 21 روزگی گردید (05/0p<). در 42 روزگی کلسیتریول موجب افزایش ضخامت ناحیه معدنی شده استخوان درشت نی گردید. همچنین کاهش کلسیم در جیره های کنترل منفی منجر به کاهش ضخامت درشت نی گردید. افزودن 100 میلی¬گرم عصاره پنیر باد موجب افزایش نیرو و انرژی شکست استخوان درشت نی در 42 روزگی گردید. در 42 روزگی مکمل سازی 5/0 میکروگرم کلسیتریول موجب افزایش انرژی شکست گردید (05/0p<). کاهش خمش شکست در21 روزگی و انرژی و نیروی شکست در42 روزگی در پرندگان تغذیه شده با کلسیم ناکافی مشاهده شد (05/0p<). نتایج این آزمایش با تایید اثرات مثبت کلسیتریول بر استحکام استخوان، نشان داد که افزودن 100 میلی¬گرم عصاره پنیر باد می¬تواند بدون تاثیر منفی بر عملکرد رشد، باعث افزایش استحکام استخوان گردد. همچنین نتایج بیانگر اثرات مشابه عصاره میوه گیاه دارویی پنیرباد و کلسیتریول بر تغییرات هیستولوژیکی استخوان از جمله افزایش معدنی شدن ناحیه ¬رشد ¬می¬باشد.

هدف اصلی این تحقیق، مطالعه ی ساختار بافتی و استریولوژی کلیه در گنجشک های منطقه مرطوب قائم شهر است. که اطلاعات مربوط به قسمت های مختلف کلیه و نفرون در تفسیر عملکرد کلیه گنجشک این مناطق و همچنین شرایط بقاء این پرنده قابل استفاده خواهد بود.

تنش حرارتی همواره یکی از مشکلات اساسی در صنعت دامپروری دنیا بویژه ایران است. پیدا کردن راهکارهای تغذیه ایی مناسب برای افزایش عملکرد و کاهش تنش حرارتی و شناخت مکانیسم عمل تنش حرارتی در سطح فیزیولوژیکی حیوان همواره هدف اصلی متخصصان تغذیه و دامدارن است. به نطر می رسد یکی از راهبردهای کاهش تنش حرارتی استفاده از پیش ساز گلوکز است. از آن جایی که سوخت ترجیحی بافت ها گلوکز لذا افزایش گلوکز خون و به تبع انسولین می تواند عملکرد حیوان را افزایش و به گرما مقاوم تر کند.

با توجه به اهمیت کلیه در تمام جانداران در تصفیه مواد زائد و بازگرداندن مواد مفید آن به خون، در این تحقیق تلاش می شود جهت تعیین فاکتورهایی از قبیل حجم کلیه، حجم ساختارهای آن و بررسی استریولوژی جهت تعیین درصد بخش های مختلف کلیه و لوله های کلیوی در بلدرچین انجام گیرد.

جهت بررسی عوامل موثر بر توان سایشی خوراک به عنوان ویژگی فیزیکی جدیدی از فیبر در تغذیه ی نوزاد نشخوارکنندگان و نیز تاثیر نوع، مقدار، اندازه ی قطعات و زمان ارائه ی فیبر بر فراسنجه های رشد دستگاه گوارش، 5 آزمایش انجام شد. در آزمایش اول 3 علوفه ی یونجه،کاه گندم و کاه برنج در سه اندازه قطعات فرضی ریز، متوسط و درشت همراه با تراشه ی چوب برای بررسی ارتباط بین خصوصیات فیزیکوشیمیایی با توان سایشی با استفاده از روش های رگرسیون خطی چندگانه و مدل شبکه های عصبی مصنوعی مورد استفاده قرارگرفت. بیشترین توان سایشی در تراشه ی چوب و کاه برنج درشت و کمترین آن در علوفه های ریز دیده شد. بیشترین ضریب همبستگی بین خصوصیات فیزیکوشیمیایی و توان سایشی مربوط به میانگین هندسی اندازه قطعات بود (0/77=r). هر دو روش رگرسیون خطی چندگانه و شبکه های عصبی مصنوعی توانستند مدل برآورد توان سایشی را بهینه کنند هرچند درصد اشتباه برای مدل شبکه های عصبی مصنوعی کمتر بود (p<0/05). در آزمایش دوم 3 نوع روش از شیرگیری بره های بلوچی همراه با مادر، زود ازشیرگیری همراه با جیره ی آغازین بدون علوفه و زود ازشیرگیری همراه با جیره ی آغازین حاوی 15 درصد یونجه مورد مقایسه قرار گرفت. غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات (0/001=p)، ریبونوکلئویک اسید (0/03=p) و مقدار ظرفیت ریبوزمی (0/01=p) تیمار اول کمتر و غلظت اسیدهای چرب غیراستریفه (0/015=p) بیشتر از سایر تیمارها بود. ضخامت لایه کراتینه در تیمار اول اختلاف معنی داری با تیمار دوم نداشت اما با تیمار حاوی علوفه متفاوت بود (0/0006=p). در این آزمایش اگرچه برخی خصوصیات مورفولوژی، متابولیکی و سلولی – مولکولی در دوره ی آغازین تحت تاثیر تیمارها قرارگرفت اما عملکرد و درصد اجزای لاشه بره ها در دوره ی پروار اختلاف معنی داری نداشت (p<0/05). در آزمایش سوم استفاده از دو سطح 7/5 و 15 درصد یونجه و کاه گندم در جیره ی آغازین با تیمار شاهد بدون علوفه مقایسه شدند. افزودن علوفه باعث افزایش توان سایشی (0/001p=)، میانگین هندسی قطعات جیره (0/006=p)، فیبر موثر فیزیکی (0/0002=p)، نیتروژن اوره ای خون (p<0/001) و وزن (0/002=p) و ظرفیت معده (p<0/001) و کاهش معنی دار غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات (p<0/001) و مصرف خوراک و بدتر شدن ضریب تبدیل (p<0/001) در دوره آغازین شد، اما تاثیری از اعمال تیمارهای آزمایشی در دوره ی آغازین بر عملکرد حیوانات آزمایشی در دوره ی پروار دیده نشد. درآزمایش چهارم دو نوع اندازه قطعات ریز و درشت علوفه های یونجه و کاه گندم با تیمار شاهد فاقد علوفه مقایسه شد. کاهش اندازه قطعات علوفه باعث کاهش توان سایشی جیره (0/001=p)، ضخامت لایه ی ماهیچه ای (p<0/001) و ظرفیت معده (0/0002=p) و افزایش لایه ی کراتینه ی (0/002=p) پرزهای شکمبه شد. تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر متابولیت های خون و فراسنجه های تمایز سلولی نداشت (p<0/05). کاهش اندازه قطعات باعث افزایش مصرف خوراک (p<0/001) و بهبود ضریب تبدیل (p<0/001) در دوره ی آغازین شد اما تاثیری بر مصرف و عملکرد بره ها در دوره ی پروار مشاهده نشد. در آزمایش پنجم علوفه در 3 و 6 هفتگی به جیره ی آغازین بره ها برای بررسی تاثیر زمان ارائه ی علوفه افزوده شد. افزودن علوفه در 42 روزگی منجر به کاهش مصرف خوراک پس از شیرگیری (0/001=p) و کل دوره ی آغازین شد (0/03=p) اما تاثیری بر افزایش وزن و ضریب تبدیل در این دوره نداشت. استفاده طولانی تر از علوفه در جیره ی آغازین باعث کاهش معنی دار ضخامت لایه ی کراتینه (0/04=p) و افزایش ضخامت کل دیواره ی شکمبه (0/02=p) و ظرفیت معده شد (0/03=p) اما نتوانست باعث افزایش تمایز سلولی و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات خون شود. به نظر می رسد که مقدار تولید اسیدهای چرب فرار در شکمبه (جیره های کنسانتره ای) عامل مهمتری از نقش علوفه بر توسعه ی شکمبه باشد. هر چند نباید نقش آن در افزایش توان ماهیچه ای و حفظ شرایط پایدار تخمیر در شکمبه مانند ترشح بزاق و حفظ ph در سطح بهینه نادیده گرفته شود.