منطقه ی مورد مطالعه در جنوب و جنوب شرق مهاباد واقع بوده و بخشی از زون ساختاری سنندج- سیرجان است. سنگ های آتشفشانی با ترکیب بازانیت، بازالت، تراکی بازالت، تراکی آندزیت، تراکی داسیت و ریولیت به سن پلیو-کواترنری در جنوب و جنوب شرق مهاباد رخنمون دارند. بازالت ها و تراکی داسیت ها از بیشترین فراوانی را دارند. کانی های تشکیل دهنده ی بازالت ها شامل کلینوپیروکسن (اوژیت - دیوپسید)، پلاژیوکلاز، آمفیبول، بیوتیت، اولیوین، کلسیت، اسفن و کانی های اپک هستند. بافت غالب سنگ های بازالتی منطقه ی مورد مطالعه پورفیریتیک با زمینه ی میکرولیتی می باشد. در این نمونه ها تنوع بافتی چندانی دیده نمی شود که دلیل بر عدم رخداد تفریق گسترده در ماگماهای سازنده ی این سنگ ها است. بر اساس مطالعات ژئوشیمیایی و الگوهای ارائه شده برای محیط تکتونوماگمایی، این سنگ ها شباهت به بازالت های کالکوآلکالن داشته و مقادیر zr?y آن ها بزرگتر از 3 و از نظر خصوصیات ژئوشیمیایی شباهت به ماگماهای کمان های آتشفشانی دارند. مجموعه کانیایی تراکی داسیت ها شامل کلینوپیروکسن، کوارتز، بیوتیت، هورنبلند و پلاژیوکلاز می باشد و دارای بافت پورفیریتیک و گلومروپورفیریتیک می باشند. بر اساس مطالعات ژئوشیمیایی و الگوهای ارائه شده برای محیط تکتونوماگمایی، تراکی داسیت ها حاصل نفوذ ماگمای بازالتی درون پوسته قاره ای و ذوب سنگ های پوسته قاره ای بالای نسبت داد و در محدوده سنگ های آتشفشانی مرتبط با کمان آتشفشانی قرار می گیرند.