پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی راهبردهای مقابله با استرس بر کاهش علائم استرس نوجوانان مبتلا به سرطان انجام گرفت.طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و روش آماری به کار برده شده تحلیل کوواریانس و t همبسته بود.جامعه آماری این پژوهش شامل نوجوانان مبتلا به سرطان بود که از این میان 20 نفر از نوجوانان مبتلا به سرطان بستری شده در بیمارستان دکتر محمد کرمانشاهی به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار به کار گرفته شده در این پژوهش پرسشنامه استرس ملک پور و پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس اندلر و پارکر بود. بعد از اینکه از هردو گروه پیش آزمون گرفته شد،گروه آزمایش به مدت 2ماه، 8 جلسه هفتگی هرجلسه یک ساعت تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل تحت هیچ آموزشی قرار نگرفتند. بعد از پایان جلسات از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد و یک ماه بعد از پایان مداخله نیز پیگیری صورت گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش راهبردهای مقابله با استرس بر کاهش علایم استرس نوجوانان مبتلا به سرطان تأثیر دارد. همچنین اثربخشی آموزش راهبردهای مقابله با استرس بر میزان استفاده بیماران از راهبرد مسأله مدار معنادار بود اما این آموزش بر میزان استفاده بیماران از راهبرد هیجان مدار و اجتنابی معنادار نبود. نتایج t همبسته بین پس آزمون و پیگیری یک ماهه نشان داد که اثربخشی آموزش راهبردهای مقابله با استرس بر کاهش علائم استرس نوجوانان مبتلا به سرطان و نیز میزان استفاده از راهبرد مسأله مدار معنادار بود. با استناد به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که آموزش راهبردهای مقابله با استرس مداخله ای است که استرس نوجوانان مبتلا به سرطان را کاهش می دهد و می تواند میزان استفاده از راهبرد مسأله مدار را به عنوان راهبردی کارآمد و مناسب در مقابله با استرس افزایش داده و در بلندمدت به کار گرفته شود. لذا پیشنهاد می شود در کنار درمان های پزشکی کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان مداخلات روانشناختی جهت کاهش استرس نیز مورد توجه قرار بگیرد. کلیدواژه ها:راهبردهای مقابله،استرس،نوجوانان،سرطان