در ترجمه از انگلیسی به فارسی همواره مقوله هایی وجود دارند که به دلیل تعلق به فرهنگ مبدا به راحتی قابل انتقال به متن مقصد نیستند. انتقال این مقوله ها، که بنام مقوله های فرهنگ محور شناخته می شوند، همواره با دشواری زیادی همراه است. بررسی روش ترجمه این نوع مقوله ها در ترجمه های گذشته و مقایسه آن با روش ترجمه آنها در آثار جدید منجر به شناخت پرکاربردترین استراتژیهای بکاررفته توسط مترجمان در برخورد با ا ین قبیل مقوله ها در دوره های مختلف زمانی می گردد، که می تواند برای مترجمان آثار مشابه مفید واقع گردد. پژوهش حاضر پرکاربردترین استراتژیهای بکاررفته توسط دو مترجم ( پرویز داریوش و فرزانه طاهری) که با فاصله زمانی چهل سال دست به ترجمه زده اند، را در انتقال مقوله های فرهنگ محور از انگلیسی به فارسی بررسی می نماید. برای دستیابی به هدف در پژوهش حاضر سه کتاب از آثار ترجمه شده توسط هر مترجم انتخاب شد و مقوله های فرهنگ محور در آنها جستجو و مشخص گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهند که پرکاربردترین استراتژی بکار رفته توسط داریوش در ترجمه مقوله های فرهنگ محور، استراتژی معادل سازی فرهنگی بوده و پرکاربردترین استراتژی بکار رفته توسط طاهری، روش معادل سازی توصیفی است. بنابراین بین استراتژیهای بکار رفته توسط دو مترجم در انتقال مقوله ای فرهنگ محور تفاوت آشکاری وجود دارد. اگرچه بین پرکاربردترین استراتژیهای بکاررفته توسط هر مترجم در انتقال مقوله های فرهنگ محور تفاوت وجود دارد، ولی مسئله ای که اهمیت پیدا می کند آنست که هر دو استراتژی تاثیر مشابهی در متن مقصد ایجاد می نمایند. معادل سازی فرهنگی ایده یا شیئی آشنا را در متن مقصد جایگزین ایده یا شیئی ناآشنا در متن مبدا کرده و در نتیجه بیگانه زدایی می نماید و معادل سازی توصیفی نیز تاثیر مشابهی دارد، زیرا موارد غریب را حذف کرده و فهم متن مقصد را ساده تر می کند.