در این پایان نامه مدلهای ترمودینامیکی شامل مدل های اکتیویته برای مدل سازی تعادل بین آب، تتراهیدروفوران با چهار نوع غشای پلی وینیل الکل با اتصالات عرضی گلوتارالدهید و غشاهای شبکه در هم تنیده ی پلیمری، به کار برده شده اند. مدل های اکتیویتهی استفاده شده در این پژوهش شامل مدل های اکتیویته ی uniquac ، fv-uniquac ، uniquac-hb و fv-uniquac-hb می باشند. نتایج بدست آمده با داده های آزمایشگاهی مقایسه گردیدکه بیانگر مناسب بودن هر چهار مدل برای پیش بینی داده های جذب بود. بسته به شرایط پلیمر، امکان تشکیل پیوند هیدروژنی و مقدار فضای خالی میزان خطای معادلات متفاوت بود. در مواردی که امکان تشکیل پیوند هیدروژنی بین پلیمر و خوراک وجود دارد مدل اکتیویته uniquac-hb نسبت به دیگر مدل ها دارای خطای کمتری می باشد. در مواردی که فضای خالی بیشتری داریم مثلا در جذب تتراهیدروفوران که یک اتر حلقوی است مدل اکتیویته ی fv-uniquac و در مواردی که هر دو اثر یعنی پیوند هیدروژنی و فضای خالی قابل توجه اند مدل fv-uniquac-hb نتیجه بهتری می دهد. همچنین با استفاده از تئوری ماکسول استفان به بررسی اثر کوپلینگ ترمودینامیکی و - سینتیکی بین اجزای مخلوط خوراک و هر یک از غشاها پرداخته شد و نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر تتراهیدروفوران بر روی جذب آب و همین طور تاثیر آب بر روی جذب تتراهیدروفوران بود.