اهمیت و لزوم دروس پایه بر هیچ کس پوشیده نیست. ولی سوالی که پیش می آید این که با وجود این لزوم، آیا دانشجویان آن طور که باید و شاید به این دروس اهمیت می دهند یا نه؟ هرچند اکثریت افراد، به لزوم تبحر داشتن در این دروس در کلام اذعان دارند، ولی در عمل به نظر می رسد برای بسیاری از افراد، در مورد لزوم تبحر داشتن در این دروس شبهه وجود دارد. بنابراین در مرحله اول لزوم و کاربرد این دروس به طور جداگانه مورد بحث و بررسی قرارگرفته. سپس نحوه ارائه این دروس در دانشگاه هنر در دوره کارشناسی، به طور فهرست وار آورده شده. (علت این که این بررسی نه در دوره کارشناسی ارشد، بلکه در دوره کارشناسی انجام شده، این است که بخش عمده دروس پایه در دوره کارشناسی تدریس می شود و بخش اعظم آموزش تئوری و عملی یک نوازنده مربوط به دوره کارشناسی است. دوره کارشناسی ارشد بیشتر تکمیل و گسترش این آموخته هاست.) و در نهایت، در مورد این که دانشجویان چقدر به این دروس اهمیت می دهند بحث شده و آمارهایی ارائه شده. به نظر می رسد آن طور که باید و شاید به این دروس اهمیت داده نمی شود که البته یکی از دلایل مهم آن عدم کاربردی بودن بسیاری از آموزش ها است. در چنین مواردی، طبیعتاً یکی از عوامل مهم، سهل انگاری و تنبلی خود دانشجویان است که بیشتر به حوزه روانشناسی مربوط می شود و مورد بحث این رساله نیست. بحث این رساله بیشتر در مورد اشکالات احتمالی در سیستم آموزشی است. در این مورد مصاحبه هایی با اساتید و دانشجویان انجام شده و آمارهایی ارائه شده است. تا آن جا که نگارنده مطلع است، تحقیقی مشابه در این رابطه در ایران انجام نشده. به همین دلیل در ابتدا مسیر تحقیق به درستی مشخص نبود و به تدریج با کنار هم قرار دادن اطلاعات به دست آمده از مصاحبه ها و مطالعه منابع فارسی و خارجی، بدنه تحقیق به تدریج مشخص شد. در نهایت امید است این تحقیق شروع راهی برای توجه بیشتر به برخی کاستی ها در سیستم آموزشی، و تلاش برای بهبود آن ها باشد