وارونگی یا جدایش فازی یکی از فرآیندهای ساخت غشاء است. این روش از 4 طریق جذب بخار آب از محیط، غوطه وری در حمام انعقاد، جدایش القایی با دما و تبخیر حلال صورت می گیرد. وارونگی فازی بیشتر به منظور ساخت غشاهای اسمز معکوس، اولترافیلتراسیون و میکروفیلتراسیون کاربرد دارد. بیشتر غشاهایی که با این روش به دست می آیند، دارای ساختاری نامتقارن با لایه ای متراکم سطحی بر روی یک لایه ی نگهدارنده با تخلخل بالا دارند. در این کار تحقیقاتی، به منظور بازدهی جدایش بیشتر و با شار بالا در فشارهای اعمالی کم، تلاش شده است که با استفاده از وارونگی فازی با کاهش لایه ی متراکم سطحی و یا از بین بردن آن به غشاهایی با ساختار متقارن رسید. برای دست یابی به این مهم، از تلفیقی از روش های جذب بخار آب از محیط مرطوب و غوطه وری در حمام انعقاد استفاده شد. ساختار غشاهای مورد نظر با افزودن پلی اتیلن گلیکول(peg) با جرم مولکولی های 200 و 400 گرم بر مول مورد بررسی قرارگرفت و تغییر مورفولوژی آن ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی ارزیابی شد. در نمونه های متقارن شده، اندازه ی حفرات با استفاده از نرم افزار image j تعیین گردید. آزمون های تعیین درصد تخلخل و تراوایی که بر روی نمونه های غشایی صورت گرفت، برای بیشتر نمونه ها پیوستگی حفره ها و تراوایی و درصد تخلخل بالا را ثابت کردند. به منظور ارزیابی بهترین نمونه ی غشایی از آزمون بازداری باکتری استفاده شد. این آزمون ثابت کرد که بهترین نمونه ی غشایی دارای بازداری 100 % است.