تربیت امری لازم و لاینفک در روند رشد و تعالی انسان ها به شمار می رود. ضرورت این امر باعث شده تا دانشمندان و فیلسوفان و حکمای در این راستا بروز کنند و به تعریف تربیت و مراحل آن بپردازند.تفاوت در ایدئولوژی ها و نگرش ها ی مکاتب ایده آلیسم، رئالیسم، پراگماتیسم، اگزیستانسیالیسم و اسلام منجر به دوشقه شدن تربیت به تربیت سکولار و تربیت دینی شد.سیر این رساله بعد از تبیین تربیت دینی و تربیت سکولار به جایگاه ایمان در انجام عمل صالح و مودب شدن فرد می رسد که منظور از تربیت دینی را نیز در همین مودب شدن فرد برمی شمرد. این مودب شدن به فلسفه ی حضور اشاره دارد. یعنی مودب شدن همان ادب حضور است که صرف داشتن عمل صالح و بدون استقرار ایمان در قلب محقق نمی شود. ایمان هم در اصول عقاید و علایق خود با استناد به قرآن به هفت متعلق ایمان به خدا، آخرت، غیب، ملائکه،انبیا، کتاب و آیات الهی می رسد.با عنایت به مقتضیات رشدی مخاطبین این رساله کودکان مقطع ابتدایی در نظر گرفته شده اند ، ایمان به آیات الهی عینی ترین گزینه برای مقدمه چینی کاشت بذر ایمان در قلب آن هاست که بستر ساز سایر متعلقات در مراتب بالاتر خواهد شد.آیت در اینجا به منظور حبس علامت در شی قلمداد می شود که بن مایه ی گشودن چشم آیت بین عزیزانمان به پدیده های عالم و مخلوقات خدا و کشف علامت از آن ها در جهت نیل به پروردگار عالم است.روند این رساله، طوری است که کودکان از نگاه سطحی و فیلسوفانه به پدیده ها به نگاهی عمقی و حکیمانه برسند و از هر آیت درسی در جهت رشد معارف دینی و تربیتی خود استنباط کنند.این امر محقق نمی شد مگر به مدد عنایت قادر مطلق که روند علمی این رساله را به سمت و سوی راه کار هایی دینی و خداپسندانه سوق داد . با امید به تحقق این رساله در سطحی کلان برای تربیت آینده سازانی مومن و درستکار.