هدف مطالعه حاضر مقایسه ی شیوه ی اختصاص توجه به محرک های جامع/جزئی و محرک های با ظرفیت مختلف در افراد افسرده و غیر افسرده بود. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع پژوهش های علّی- مقایسه ای با مداخله آزمایشی بود. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دبیرستان دخترانه دولتی ناحیه ی دو شهر شیراز بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، دو مدرسه از بین مدارس ناحیه دو شهر شیراز انتخاب شده و از هر کدام از مدارس سه کلاس انتخاب شدند. 85 نفر از دانش آموزان که نمره ای کمتر از 12 یا 12 داشتند در گروه افراد غیر افسرده و 70 نفر که نمره ی 13 و بالاتر از 13 داشتند در گروه افراد افسرده قرار گرفتند. تکلیف رایانه ای دات پروب و تکلیف نوون به ترتیب برای اندازه گیری سوگیری توجه و توجه به محرک های جامع/جزئی اجرا شد. داده ها در یک طرح بین گروهی به کمک آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره آنالیز شدند. یافته ها در راستای فرضیه ی سوگیری توجه نشان داد متوسط زمان واکنش افراد افسرده جهت پاسخ به محرک های منفی در تکلیف دات پروب بیشتر از افراد غیر افسرده بود. این یافته ها از وجود سوگیری منفی در گروه افسرده حمایت نمود. به علاوه در راستای فرضیه توجه غیرمتمرکز آن گونه که به وسیله تکلیف نوون اندازه گیری می شد، افراد با خلق افسرده در پردازش محرک های جامع تفاوتی با افراد عادی نداشتند، اما متوسط زمان واکنش آن ها برای پاسخ به محرک های جزئی به طور معناداری بیشتر از افراد غیر افسرده بوده است. یافته ها به ترتیب از منظر نقش آسیب شناسی توجه در خلق افسرده و دیدگاه انطباقی توجه نامتمرکز در خلق افسرده مورد بررسی قرارگرفته اند.