تعادل به عنوان یکی از مفاهیم بحث برانگیز سیستم حسی – حرکتی، ارتباط متقابل و پیچیده میان درون داده های حسی و پاسخ های حرکتی مورد نیاز را به منظور حفظ یا تغییر پوسچر، بررسی می کند. تعادل جزء نیاز های اساسی برای انجام فعالیت های روزمره است و در فعالیت های ایستا و پویا نقش مهمی دارد. اندام تحتانی علاوه بر آنکه پایه و سطح اتکای آدمی است، عامل جابه جایی او نیز می باشد. بنابراین ناهنجاری های این بخش علاوه بر تغییرات در وضعیت ایستاده ( تعادل ایستا)، جابه جایی ( تعادل پویا) را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. هم چنین عدم پیشگیری و اصلاح ناهنجاری های این بخش به بروز اختلالات ثانویه در سایر بخش های اندام تحتانی منجر می شود. از شایع ترین نا هنجاری های اندام تحتانی: زانوی پرانتزی، زانوی ضربدری، کف پای صاف و انگشت شست کج می باشند. در تمام این ناهنجاری ها دسته ای از عضلات دچار ضعف و کشیدگی و دسته ای دیگر قوی و کوتاه می شوند. ضعف عضلانی بر تعادل تاثیر می گذارد. هدف از انجام این تحقیق تعیین تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی نا هنجاری های اندام تحتانی بر تعادل ایستاو پویای دانشجویان دختر فعال و غیر فعال بود. 32 داننشجوی دختر در دو گروه فعال و غیر فعال در این تحقبق شرکت نمودند که ناهنجاری آن ها با استفاده از روش های کمی سنجیده شد. در هر دو گروه، تعادل ایستا با آزمون ایستادن روی یک پا ( در حالت چشم باز و چشم بسته) و تعادل پویا به وسیله آزمون sebt در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد. از آمار توصیفی برای توصیف داده ها، و از آمار استنباطی، مدل های آماری تحلیل کواریانس و t دو گروه همبسته (در سطح معناداری p?0.05)، جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج حاصل، بهبود معناداری را در هر دو متغیر تعادل ایستا و تعادل پویا، برای گروه های فعال و غیر فعال نشان داد (p?0.05). از سوی دیگر مقایسه بین گروه ها مشخص کرد که تفاوت معناداری در بهبود عملکرد آزمودنی ها در تعادل ایستا و پویا بین گروه های مختلف وجود ندارد (p>0.05). بنابراین یک دوره تمرینات اصلاحی نا هنجاری های اندام تحتانی بر تعادل ایستا و پویای دانشجویان دختر فعال و غیر فعال تاثیر داشته و سبب بهبود معنا دار عملکرد تعادلی آن ها می شود. واژه های کلیدی: تمرینات اصلاحی، تعادل ایستا و تعادل پویا