نام پژوهشگر: محسن باروح
محسن باروح محمد کاظم شربتدار
سال ها است که در صنعت ساختمان، از میلگردهای فولادی، برای تسلیح اعضای سازه های بتنی استفاده می شود. به طور کلی فولاد، کاربری مناسب از خود نشان داده اما در شرایط محیطی مهاجم، به سبب خوردگی فولاد، زوال سازه سریع و مصیبت وار است. بهره گیری از آرماتورهای frp، راه مناسبی در حل این معضل شناخته شده است زیرا مصالح frp در محیط های اسیدی، پایایی و دوام خوبی از خود نشان می دهد. بهره گیری از این تکنولوژی جدید موجب دستیابی به سازه های با عمر بیشتر، سبک تر و مقاوم تر در برابر خوردگی می گردد.کلیه frp ها در برابر هجوم اسیدها مقاومت خوبی نشان می دهند. در بررسی های انجام شده، مشاهده شد که به طور میانگین در تیرها با افزایش 73.62 درصدی میزان آرماتور کششی مقطع، بار نهائی نیز افزایش 16.45 درصدی و در ستون ها با افزایش 56.13 درصدی میزان آرماتورهای کششی مقطع، افزایش 14.38 درصدی بار نهائی اتفاق می افتد. همچنین به طور میانگین در تیرها با افزایش 35.30 درصدی مدول الاستیسیته آرماتور کششی مقطع، بار نهائی افزایش 9.75 درصدی و در ستون ها با افزایش 55.83 درصدی مدول الاستیسیته آرماتورهای کششی مقطع، افزایش 7.81 درصدی بار نهائی اتفاق می افتد. به طور کلی پس از بررسی نتایج نمونه ها، ضرایبی پیشنهادی بدست آمدند که همه این ضرایب نیز افزایشی بوده است.