استفاده از بیوسنسور الکتروشیمیایی گلوکز اکسیداز یکی از مهم ترین روش های شناسایی مقادیر بسیار کم گلوکز است و بکارگیری ذراتی در مقیاس نانو می تواند به عنوان یک ماده مکمل در افزایش راندمان و عملکرد بهینه موثر واقع شود. در این پایان نامه از الکترود کربن شیشه ای به عنوان الکترود کاری استفاده گردیده است. این الکترود توسط نانوذرات طلا و نقره و ماده کیتوسان پوشانده شده و به عنوان آند و انتقال دهنده الکترون در ساختار بیوسنسور به کار گرفته شده است. علاوه بر الکترود کاری، از الکترود کمکی از جنس پلاتین به قطر 1 میلی متر و الکترود ag/agcl به عنوان کاتد استفاده شده است. برای ساخت بیوسنسور ابتدا نانوذرات طلا و نقره و ماده کیتوسان بر روی سطح الکترود تثبیت گردیدند سپس سطح الکترود توسط آنزیم گلوکز اکسیداز و ماده گلوتارآلدئید پوشانده و الکترود آماده شده درون ظرف حاوی گلوکز و آب مقطر دو بار تقطیر شده که نقش آنالیت را دارد، قرار داده شد. الکترون به عنوان بخشی از محصول از سطح آنزیم به سطح الکترود منتشر شده و با انتقال الکترون از الکترود کاری به الکترود کاتد جریان شکل می گیرد. با گذشت زمان غلظت اکسیژن و گلوکز از آنالیت به الکترود کاهش یافته و این کاهش به صورت کاهش جریان بین دو الکترود نمایان می گردد. جریان تولیدی توسط دستگاه پتانسیواستات قابل اندازه گیری است. این دستگاه با اعمال ولتاژ ثابت و اندازه-گیری جریان تولیدی، گلوکز را در محدوده مشخصی از غلظت شناسایی می کند. طراحی آزمایش این پروژه با استفاده از نرم افزار4 qualitek- به روش تاگوچی برای دو فاکتور غلظت گلوکز و زمان در سه سطح انجام گردید و شرایط بهینه برای این دوفاکتور به ترتیب 6-10× 1 میلی مولار و 200 ثانیه بدست آمده است.