چکیده: رکودهای اقتصادی که هر از چند سال به صورت ادواری تکرار می شوند و هر بار صدمات جبران ناپذیری بر اقتصاد کشورها وارد می کنند و امکان تبدیل به بحران را دارند، به صورت یک مسأله ی پیچیده، علم اقتصاد را به چالش کشانده اند، به طوری که اقتصاددانان زیادی به دنبال راه حل و کنکاش در این زمینه هستند. از این رو در این پایان نامه قصد بر آن است که به یکی از عوامل اصلی ایجاد رکود یعنی بدهی پرداخته شود. برای استخراج مقدار بهینه ی بدهی دولت از یک نسخه ی تعمیم یافته الگو ایاگاری (a1994) استفاده شده است. الگو ایاگاری شامل تعداد زیادی خانوار با عمر نامحدود است که رفتار پس اندازی اشان از انگیزه ی پس انداز احتیاطی و محدودیت استقراض متأثر است. در این الگو خانوارها نیروی کار با کشش عرضه و یک مالیات تناسبی پرداخت می کنند. این الگو در مقایسه با الگو های استاندارد، نقش متفاوتی را برای بدهی دولت قائل است و بده – بستان های (مبادلات) مختلفی را در مورد هزینه ها و منافع حاصل از تغییر مقدار بدهی تحت پوشش قرار می دهد. نتایج حاصل از حل الگو با استفاده از نر م افزار matlab نشان می دهد که در نرخ مالیات 12/0 درصد رفاه حداکثر است و با افزایش نرخ مالیات رفاه کاهش می یابد. با نرخ مالیات 12/0 درصد، نرخ بهره 77/11 است. نسبت مخارج دولت بهgdp برای دوره مورد مطالعه پژوهش حدود 55/29 درصد است. نسبت بدهی به gdp بهینه برای دوره 1357-1377 72/18 درصد است. نتایج پژوهش نشان می دهد که نسبت بدهی عمومی به gdp در ایران در حد بهینه خود نبوده این مقدار بهینه حدود 63 درصد است.