چکیده بخشی از تحولات مهم حسابداری در سایه تشکیل شرکتهای بزرگ و جدایی مالکیت از مدیریت شرکتهای بزرگ اتفاق افتاده است. درگذشته مالکان همان مدیران شرکتهای واحد تجاری بودند و هیچگونه تضاد منافع بین مدیریت و مالکیت مطرح نبود بطوریکه مالکان خود بر تمامی عملیات شرکت کنترل داشته و باعث افزایش ارزش شرکت می شدند. پیشرفت تکنولوژی و به تبع آن تشکیل شرکتهای سهامی بزرگ و نیاز روزافزون به سرمایه باعث شد که بازارهای بزرگ سرمایه به وجود آیند و در پی آن مالکیت از مدیریت جدا شد. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین ساختار مالکیت (تمرکز مالکیت و پراکندگی آن) با بازدهی و سودآوری سهام می باشد. در این تحقیق رابطه ساختار مالکیت به عنوان متغیر مستقل و بازدهی سهام و سودآوری سهام به عنوان متغیرهای وابسته آزمون می شود. روش تحقیق در این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش از نوع توصیفی همبستگی می باشد. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و روش نمونه گیری در تحقیق حاضر حذف سیستماتیک می باشد. قلمرو مکانی تحقیق شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و قلمرو زمانی آن دوره شش ساله بین سالهای 1387 تا 1391 می باشد. همچنین برای تجزیه و تحلیل و آزمون فرضیه های تحقیق از روش رگرسیون استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بین تمرکز مالکیت و بازدهی سهام رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. به علاوه، نتایج این تحقیق، حاکی از عدم وجود رابطه معنی دار بین تمرکز مالکیت و سودآوری می باشد. کلید واژه: تمرکز مالکیت، بازدهی سهام، سودآوری