هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط کمال گرایی و پرخاشگری در بین دانش آموزان ورزشکار استان مازندران بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. بدین منظور 333 دانش آموز ورزشکار به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های ویژگی های فردی، کمال گرایی چندبعدی در ورزش گتوالز و دان (2009) و پرخاشگری ورزشی بردمیر (1975) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه ها با بهره گیری از نظرات اصلاحی اساتید مدیریت ورزشی، مربیان و ورزشکاران به دست آمد و پایایی آن ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 89/0 و 83/0 تعیین شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کالموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، anova و t مستقل) در سطح معناداری 05/0?? تجزیه و تحلیل شدند. نتایج، رابطه منفی و معنی داری بین کمال گرایی بهنجار و پرخاشگری دانش آموزان ورزشکار (142/0 r= - و010/0p= ) و رابطه مثبت و معنی داری بین کمال گرایی نابهنجار و پرخاشگری دانش آموزان ورزشکار (449/0 r= و001/0p= ) نشان داد. همچنین پرخاشگری دانش-آموزان پسر نسبت به دانش آموزان دختر بیشتر بود و بین پرخاشگری دانش آموزان ورزشکار رشته-های مختلف تفاوت معنی داری وجود نداشت. با توجه به نتایج تحقیق، باید به ابعاد بهنجار و نابهنجار کمال گرایی به طور همزمان توجه نمود.