رویش گونه های گیاهی در یک منطقه تحت تأثیر فاکتورهای محیطی و زیستی آن منطقه می باشد. جهت تعیین رویشگاه بالقوه گونه های گیاهی انجام مطالعاتی در زمینه نیازهای اکولوژیکی گونه ها و نیز خصوصیات اقلیمی منطقه مورد مطالعه ضروری است. در این تحقیق رویشگاه بالقوه دو گونه گیاهی علف شور(salsolarigida) و آگروپایرون تریکوفوروم(agropyrontrichophorum) در شهرستان قصر شیرین با استفاده از تکنیک سیستمهای اطلاعات جغرافیایی (gis) و سنجش از دور (rs) تعیین شد. بدین منظور پس از جمع آوری نقشه های مختلف منطقه مورد مطالعه از قبیل نقشه های کاربری اراضی و پوشش گیاهی و نقشه های موضوعی از ارگانهای مختلف این نقشه ها به منظور تهیه لایه های اطلاعاتی مورد نیاز در این تحقیق رقومی شدند. لایه های اطلاعاتی مربوط به خاک با استفاده از نقشه ارزیابی منابع و قابلیت اراضی و گزارش های موجود و استاندارد کردن اطلاعات مربوط به پروفیل های شاهد تهیه شد. سپس نقشه کاربری اراضی منطقه قصر شیرین با استفاده از تصاویر ماهواره ای irs تهیه و مناطق شهری و کشاورزی روی آن تعیین، و در محدوده های باقی مانده (اراضی مرتعی)، رویشگاههای فعلی گونه های مورد مطالعه با استفاده از تصاویر ماهواره ای irs مشخص گردید. موقعیتهای فعلی گونه ها به عنوان محیط زیست واقعی آنها مشخص و نیاز اکولوژیکی گیاهان در این نقاط مشخص گردید و این مناطق با کمک (gps ) به نقشه منتقل شد. برای مطالعات درون منطقه ای، 3 رویشگاه به صورت تصادفی انتخاب و در داخل هر محل، 10 پروفیل به صورت تصادفی تا عمق 45 سانتی متری حفر و نمونه های خاک گرفته شد و برای هر نمونه پارامترهایی از قبیل ec ، بافت، ph و ماده آلی تعیین گردید.با توجه به نتایج این تحقیق و در نظر گرفتن تناسب رویشگاهی برای فاکتورهای مورد بررسی و تلفیق تمام نقشه ها با هم، از 6270 هکتار مساحت کل مراتع منطقه مورد مطالعه 2 منطقه با مساحت 3/1677 هکتار (حدود 75/26% از کل مراتع منطقه) برای رویش گونه علف شور مناسب است که از این مساحت 211 هکتار (36/3%) آن متعلق به خود رویشگاه گونه علف شور است و حدود 3/1466 هکتار (39/23%) باقیمانده مساحت رویشگاه هایی بالقوه می باشد. با در نظر گرفتن پارامتر های مورد بررسی، نتایج نشان داد که دومنطقه با مساحت 1356.8هکتار (حدود 63/21% از کل مراتع منطقه) برای رویش گونه آگروپایرون مناسب است که از این مساحت 167 هکتار (66/2%) آن متعلق به رویشگاه فعلی گونه آگروپایرون است و حدود 8/1189 هکتار (97/18%) باقیمانده مساحت رویشگاههای بالقوه به حساب می آید.