چکیده: مقدمه: وارسی نقش سازه های شخصیتی و مولفه های مرتبط با تفاوت های فردی در سلامت روانی اهمیت شایان توجهی دارد. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین نظام روی آوری/ رویگردانی، سبک های دلبستگی و سلامت روانی بود. روش: این مطالعه در قالب یک پژوهش از نوع همبستگی صورت گرفته است. نمونه آماری تحقیق شامل 315 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه تربیت مدرس( مقطع کارشناسی ارشد و دکتری) بود که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند.گروه نمونه با اجرای مقیاس نظام های بازداری/ فعال ساز رفتاری (bis/bas )کرور و وایت، پرسشنامه بازنگری شده مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید raas و پرسشنامه scl-90-r مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که: بین فعالیت نظام روی آوری با سبک دلبستگی ایمن و فعالیت نظام رویگردانی با سبک های دلبستگی ناایمن رابطه وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که فعالیت نظام رویگردانی با سلامت روانی شخص رابطه دارد، ولی بین فعالیت نظام روی آوری با سلامت روانی رابطه ای مشاهده نشد. از سوی دیگر در ارتباط با همبستگی بین هر سه متغیر پژوهشی، یافته ها نشان دادند که بین فعالیت نظام رویگردانی و سبک های دلبستگی ناایمن با سلامت روانی، همبستگی معنادار وجود دارد. در حالی که در ارتباط بین فعالیت نظام روی آوری و سبک دلبستگی ایمن با سلامت روانی، این رابطه تنها در مورد، دو متغیر سبک دلبستگی ایمن و سلامت روانی مشاهده شد، و نظام روی آوری رابطه معنا داری با سلامت روانی نداشت. نتیجه گیری: آنچه از یافته های پژوهش بر می آید، تأکید بر این مطلب است که سطح فعالیت نظام-های روی آوری/ رویگردانی می تواند پیش بینی کننده سبک های دلبستگی فرد باشد و در عین حال، سطح فعالیت بیش از حد هر یک از این دو نظام می تواند با شاخص های آسیب شناختی همراه باشد. کلید واژه ها: نظام ها مغزی/ رفتاری، نظام روی آوری(bis)، نظام رویگردانی (bas)، سبک های دلبستگی، سلامت روانی