همانطور که در فصل اول گفته شد در اینترنت امروزی دو مدل برای ارایه کیفیت سرویس وجود دارد که شامل مدل سرویسهای یکپارچه و مدل سرویسهای متمایز است. مدل سرویسهای یکپاچه مشکل مقیاس پذیری داشته و قابل استفاده در روترهای هسته شبکه های بزرگ نیست. از سوی دیگر مدل سرویسهای متمایز این مشکل را حل کرده است ولی قادر به سرویس دهی به ازای هر جریان نیست. در این تحقیق معماری جدید با نام meeac-sv ارایه شده که گسترش یافته مدل eeac-sv است. در این مدل کنترل پذیرش توسط میزبانها براساس عملکرد انتها به انتهای شبکه انجام می گیرد. ایجاد مسیرهای جدید در شبکه امکان استفاده از آنها را برای میزبانها فراهم سازد. در این معماری ساختاری برای ثبت وضعیت پهنای باند مصرف شده شبکه توسط جریانها ایجاد شده است که بصورت محلی عمل کرده و هنگام تشخیص ازدحام در شبکه مسیرهای جدیدی را برای میزبانها فراهم می سازد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که eeac-sv از منابع شبکه به صورت بهتری استفاده کرده و دانه بندی بهتری را برای کلاسهای کیفیت سرویس نسبت به eeac-sv و سرویسهای یکپارچه بر روی سرویسهای متمایز فراهم می سازد. با این حال این روش نسبت به روشهای دیگر سربار بیشتری دارد.