وقوع بحرانهای طبیعی عموما باعث آسیب دیدگی زیر ساختهای حمل و نقل می گردند که حمل و نقل زمینی به عنوان یکی از وسیعترین و اسیب پذیرترین زیر ساختها از ا همیت ویژه ای برخوردار می باشد. می توان از شاخصهای مختلفی جهت بیان عوارض ناشی از آسیب دیدگی زیرساختهای حمل و نقل استفاده نمود هر کدام از این شاخصه در دوره های مختلفی از چرخه بحران اهمیت ویژه ای پیدا می نمایند. در این تحقیق با توجه به هدف مورد نظر از میان شاخصهای مختلفی که برای تعیین عوارض آسیب دیدگی زیرساختهای حمل و نقل مورد استفاده قرار می گیرند شاخص دسترسی جهت بررسی امداد و نجات مد نظر قرار گرفته است بمنظور بررسی میزان دسترسی شبکه قبل و بعد از بروز حوادث از میان روشهای مختلف محاسبه دسترسی در شبکه روش مکان-زمان برگزیده دشه است و مدل دسترسی مورد نظر بر این اساس ارایه گردیده است. مدل دسترسی ارایه شده در این پژوهش علاوه بر در نظر گرفتن میزان آسیب پذیری گرههای شبکه میزان پتانسیل امداد رسانی و ارزش این گرهها را از نظر امدادی به گرههای مختلف شبکه در نظر می گیرد. با استفاده از این مدل با در نظر گرفتن احتمال آسیب پذیری اجزا و نقاضای پس از وقوع حادثه با تخصیص این تقاضا به کمانهای مختلف شبکه اقدام به محاسبه شاخص ریسک شبکه و کمان می گردد. این شاخص می تواند جهت الویت بندی سرمایه گذاریها استفاده گردیده و همچنین میزان تاثیر این سرمایه گذاریها را بر روی قابلیت اطمینان دسترسی شبکه تعیین نماید. دراین پژوهش مدلی برای محاسبه شاخص ریسک شبکه و کمانهای آن در اثر انواع حوادث متحمل نیز ارایه گردیده که به کمک آن شبکه ای فرضی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. این شاخص می تواند جهت الویت بندی سرمایه گذاریها استفاده گردیده و همچنین میزان تاثیر این سرمایه گذاریها را بر روی قابلیت اطمینان دسترسی شبکه تعیین نماید. در این پژوهش مدلی برای محاسبه شاخص ریسک شبکه و کمانهای آن در در اثر انواع حوادث متحمل نیز ارایه گردیده که به کمک آن شبکه ای فرضی نیز مورد بررسی قرار گرفته است