در این تحقیق، مشخصه های لایه مرزی جریان در حال گذار، از لایه ای به درهم، روی یک صفحه تخت در حالت های مختلفی از شدت توربولانس جریان آزاد در شرایط گرادیان فشار صفر و گرادیان فشار مطلوب، اندازه گیری گردید. برای ایجاد شدت توربولانس های مختلف در جریان آزاد ورودی از شبکه های توربولانس ساز با میله های استوانه ای استفاده شده است. همچنین برای ایجاد گرادیان فشار مطلوب روی صفحه تخت ، دیواره فوقانی تونل شیب داده شده است. این اندازه گیری ها به منظور بررسی اثر گرادیان فشار مطلوب بر موقعیت شروع و طول ناحیه گذار در لایه های مرزی انجام شده است. برای این منظور به کمک دستگاه جریان سنج سیم داغ و یک سیستم جابجا کننده سنسور، سرعت لحطه ای جریان سیال در موقعیت های مختلف مکانی در راستای عمود بر صفحه تخت و چندین موقعیت طولی اندازه گیری شد. با انجام همزمان تحلیل های آماری روی داده های لحظه ای ثبت شده، مقدار متوسط سرعت و مولفه نوسانی آن برای هر نقطه بدست آورده شد. نتایج فوق به همراه اطلاعات مربوط به مختصات موقعیت سنسور در فایل های مشخصی ثبت و ضبط می گردد. به کمک یک برنامه عددی که برای تحلیل نتایج آزمایش نوشته شده است، سایر پارامترهای مربوط به لایه مرزی، نظیر ضریب اصطکاکی سطحی cf ، ضریب شکل پروفیل h ، ضخامت لایه مرزی و ... بدست می آیند. از تغییرات پروفیل ضریب اصطکاک سطحی نسبت به راستای طولی صفحه، برای تعیین موقعیت شروع فرایند گذار استفاده شده است. بدین معنی که در موقعیت شروع ناحیه گذار، ضریب اصطکاک سطحی دارای کمترین مقدار خود می باشد. نتایج اخذ شده نشان می دهد که گرادیان فشار مطلوب باعث به تعویق افتادن شروع ناحیه گذار می گردد. همچنین طول ناحیه گذار را افزایش می دهد.

این تحقیق به منظور بررسی کشت مخلوط گلرنگ و نخود در سطوح مختلف تراکم و نیتروژن، به صورت اسپیلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در بهار سال 1392در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی صنعتی اصفهان اجرا شد. در این آزمایش کرت های اصلی به دو سطح نیتروژن (30 و60 کیلو گرم در هکتار به فرم کود اوره) اختصاص داده شد. نسبت های مختلف کاشت در پنج سطح (کشت خالص گلرنگ، 75% گلرنگ-25% نخود، 50%گلرنگ-50% نخود، 25% گلرنگ-75% نخود، کشت خالص نخود) و تراکم بوته در دو سطح (گلرنگ: 40 و 50 - نخود: 33 و 44 بوته در متر مربع) به صورت فاکتوریل در داخل کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش تراکم از 40 به 50 بوته در متر مربع ارتفاع، شاخص سطح برگ و عملکرد بیولوژیک گلرنگ افزایش، ولی تعداد شاخه و تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه کاهش یافت. با افزایش تراکم نخود از 33 به 44 بوته در متر مربع ارتفاع نخود افزایش ولی تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه آن کاهش یافت. تراکم بوته اثر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک نخود نداشت. افزایش کاربرد نیتروژن از 30 به 60 کیلوگرم در هکتار موجب افزایش مقادیر مربوط به کلیه صفات اندازه گیری شده گلرنگ شد. با افزایش کود نیتروژن ارتفاع نخود افزایش ولی تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه کاهش یافت. کود نیتروژن اثر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک نخود نداشت. وزن هزار دانه هر دو گیاه تحت تاثیر تراکم بوته و سطح نیتروژن قرار نگرفت. بیشترین ارتفاع گلرنگ در کشت خالص آن به دست آمد، ولیکن بیشترین سطح برگ، تعداد شاخه و طبق در بوته، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه و بیولوژیک این گیاه به کشت مخلوط 25% گلرنگ-75% نخود تعلق داشت. نسبت کاشت اثر معنی داری بر وزن هزار دانه گلرنگ نداشت. بیشترین ارتفاع و وزن هزار دانه نخود در کشت مخلوط 50% گلرنگ- 50% نخود به دست آمد، در حالی که بیشترین تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه و بیولوژیک نخود در کشت خالص آن بدست آمد. وزن خشک علف های هرز با افزایش تراکم کاهش ولی با افزایش کاربرد نیتروژن افزایش یافت.بیشترین وزن خشک علف های هرز در کشت خالص نخود به دست آمد و با افزایش نسبت گلرنگ کاهش یافت، به طوری که کمترین تراکم علف هرز در کشت خالص گلرنگ مشاهده گردید. بالاترین نسبت برابری زمین برابر 10/1 در کشت مخلوط 50% گلرنگ- 50% نخود در تراکم پایین بوته و در سطح کودی 60 کیلو گرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد کشت مخلوط گلرنگ و نخود ضمن افزایش بهره وری زمین می تواند رشد علف های هرز را نسبت به تک کشتی نخود کاهش دهد.