نانوکامپوزیتها که امروزه برای مقاصد مختلف صنعتی استفاده می شوند دارای پلیمرهای آلی و نانو ذرات معدنی می باشند. این ساختارها در پوششها، چسبها و تقویت لاستیکها، مواد بیومدیکال و قطعات الکترونیکی مورد استفاده قرار می گیرند. در این مواد نانو ذرات معدنی موجب تقویت خواص فیزیکی پلیمر پایه یا بهبود خواص ویژه آنها پایه می باشد. بعلت ناکافی بودن درجه دیسپرسیون نانو ذرات در پلیمر در گذشته امروزه روشهای گوناگونی برای بهبود این عمل معرفی شده است. برای نیل به این هدف معمولا عملکرد گروه سیلان ذرات سیلیکا بعنوان عامل کوپل کننده بهبود می یابد. در این پژوهش با روش جدیدی از پلیمریزاسیون امولسیونی، منومرهای اکریلیک را در حضور نانو ذرات سیلیکا پلیمریزه نموده تا به این ترتیب خواص فیزیکی پلیمر نهایی بهبود یافته و خواص مطلوب جدیدی در آن ایجاد شود. همچنین با استفاده از یک ماده سطح فعال غیر یونی در بالای دمای ابری آن، یک نانوکامپوزیت تولید و سپس خواص مختلف نانوکامپوزیت و رنگ حاصله (نظیر چسبندگی سختی سطحی و مقاومت به حلالهای آلی) را با حالت پلیمر اکریلیک بدون ساختار نانو کامپوزیتی مقایسه نموده ایم. ساختار نانوکامپوزیتی جدید دارای خواص بهبود یافته نظیر چسبندگی، مقاومت حلالی، اشتعال پذیری و برخی خواص فیزیکی دیگری بود. کپسول پوشی مواد معدنی با یک ماده سطح فعال، روشی مناسب برای بهبود تمایل نانو ذرات به پلیمر اصلی می باشد. کپسول پوشی مطلوب بستگی زیادی به انتخاب منومرها دارد. انتخاب ماده سطح فعال با بار یونی مخالف ذرات معدنی می تواند موجب افزایش تمایل به منومرهای آلی شود. تهیه نانو هیبریدهای آلی عدنی به شکل امولسیونی بدلیل راحتی تولید نسبت به سایر روشها ارجحیت دارد. بنابراین در این تحقیق تهیه این نانو کامپوزیت و روش بهبود خواص فیزیکی و ایمنی محیط زیست حاصل از آنرا بعنوان یک رنگ ساختمانی مورد بررسی قرار داده ایم.