قابهای خمشی فولادی از دیرباز به عنوان یکی از بهترین سیستمهای سازه ای برای مقاومت در برابر بارهای لرزه ای و ثقلی مد نظر طراحان قرار داشته اند و همواره در سالهای اخیر طراحی آنها بر اساس روشهای ارتجاعی صورت می گرفته است هر چند که همواره انتظار استفاده از رفتار غیر ارتجاعی این سازه ها می رفته است از طرفی بعد از وقوع زمین لرزه های ویرانر متعددی که در سالیان اخیر در نقاط مختلف دنیا به وقوع پیوستند معایب روشهای قدیمی و مرسوم طراحی این قابها بیش از پیش بر کارشناسان آشکار شد و آنها را به تلاشهای بیشتر جهت یافتن شیوه هایی کاراتر برای طراحی این قابها تشویق کرد مطالعات گوناگونی که در طول سال های اخیر بر روی این نوع از سیستمهای سازه ای انجام گرفته و در ادبیات سازه ای به چشم می خورند خود گویای این حقیقت می باشد این مطالعات نشان داده اند که بهترین عملکرد در بین قابهای خمشی متعلق به قابهای طراحی شده بر اساس فلسفه تیر ضعیف ستون قوی می باشد بنابراین فلسفه طراحی آیین نامه ها به تدریج به سمت این مفاهیم پیش رفت روابطی هم بدین منظور در آیین نامه ها انتشار یافت اما باز هم تجربیاتی که از زلزله اخیر بدست آمد به همراه نتایج مطالعات تیوری و آِزمایشگاهی مختلف نشان دادند که این روباط به دلیل استفاده از روشهای ارتجاعی و عدم در نظر گرفتن بازتوزیع لنگرهای خمشی در سازه در محدوده غیر ارتجاعی به تنهایی برای طراحی قابهای با تیر ضعیف و ستون قوی کافی نیستند در این پایان نامه روشی مبتنی بر شیوه ترکیبی مکانیزمها در تحلیل پلاستیک مطرح شده و برای اجرای آن هم از الگوریتم ژنتیک استفاده گردیده است در این روش که نوعی طراحی بر پایه عملکرد می باشد هدف رسیدن به یک مکانیزم خرابی مناسب زیر اثر بارهای لرزه ای است. از طرفی سعی شده که از کمترین میزان مصالح در طراحی سازه استفاده گردد. این ایده هم با در نظر گرفتن ضریب بار فروریختگی مشخص برای مکانیزم خرابی مناسب از ابتدا و تلاش برای رسیدن به آن از طریق الگوریتم ژنتیک محقق شده است.